wilhelmus ne demek?

"Wilhelmus van Nassouwe", ya da yalnızca "Wilhelmus" (Felemenkçe: het Wilhelmus;), Hollanda Krallığı'nın ulusal marşıdır. Aslen halk türküsü olan eserin geçmişi 1572 yılına kadar gitmekte, bu durum da bu eseri dünyanın en eski ulusal marşı yapmaktadır.¹ Wilhelmus 1932 yılına dek resmen ulusal marş sayılmasa da halk tarafından tarih boyunca zaman zaman ulusal değerleri gündeme getirmek için kullanılmıştır. Eser 1954-1964 yılları arasında Hollanda Antilleri'nin de resmi ulusal marşıydı.² Günümüzde şarkının sözlerinde bulunan bazı ifadeler Hollanda değerleriyle (Felemenkçe: Nederlandse identiteit) bağdaşmadığı gerekçesiyle eleştirilse de sevilen bir halk türküsü olmaya devam etmektedir. "Wilhelmus"un kökeni Felemenk Ayaklanması'na dayanmaktadır. İspanyol İmparatorluğu'ndan bağımsız olmaya çalışan Hollandalıların önderi ve ulusun babası kabul edilen stadhouder Sessiz Willem'i konu edinmektedir. Birinci ağızdan önce Willem kendisini tanıtmakta, krala sadık olduğunu, ancak bunun vidanını rahatsız ettiğini zira bunun tanrıya ve Hollanda halkına olan sadakatini tehlikeye soktuğunu ifade eder.³ Willem kendisini Talut'un zulmüne karşı mücadele eden Davut ile benzeştirir. Tanrı zalim kralı yenerek İsrailoğullarının krallığını nasıl elde ettiyse, Willem de zalim İspanyol Kralı'nı yenerek Hollandalıların krallığını elde edecektir. Hem "Wilhelmus" hem de Felemenk Ayaklanması

yüzyıl Avrupası'ndaki Reform hareketleriyle birlikte değerlendirilmelidir. Engizisyon'un Felemenk bölgesindeki protestan ve reformistlere yönelik zulmü ayyuka çıkmıştı. Protest müziği sadece baskı altındaki tüccar ve asilzadeleri etkilemekle kalmamış, toplumsal bir sinerji de yaratmıştır. Mezmur karakterini politik mesajıyla birleştirmesi eserin özgünlüğünün yanı sıra geniş kitlelerce beğenilmesini de sağlamıştır.⁴

Doğuşu

Melodinin doğuşu

"Wilhelmus"un melodisi çok bilinen "Autre chanson de la ville de Chartres assiégée par le prince de Condé" veya kısaca "Chartres"⁵ adlı Fransız katolik bir kilise şarkısından almıştır. Söz konusu şarkı Fransız Din Savaşları sırasında Chartres kalesini alamayan kalvenist protestan Condé Prensi Louis ile dalga geçmektedir. "Wilhelmus"ta ise bu beceriksizlikleri anlatan kısımlar tam tersine çevrilmiştir. Sonuç olarak Hollandalı protestanlar, protestan karşıtı satirik bir şarkıyı alarak protestan propagandası yapan epik bir şarkıya çevirmişlerdir. Bu bakımdan da "Wilhelmus", zamanının ruhuna uygun bir şarkıdır zira 16. yüzyılda karşıt grupların birbirlerinin şarkılarını çalarak değiştirmesi çok yaygın bir uygulamaydı.⁶

Melodinin başlangıcı 1568 yılına kadar gitse de kağıda dökülüşü 1574 yılında olmuştur ve o zamanki melodi daha hızlıydı.⁷ Bugün bilinen kompozisyon Hollandalı bestekâr Adriaen Valerius tarafından yazılmıştır ve 1626 tarihli "Nederlantsche Gedenck-clanck" eserinde "Wilhelmus" adıyla yayınlanmıştır. Bu kayıt eserin temposunu, muhtemelen kilisede kolay çalınabilmesi açısından, yavaşlatmıştır. Kompozisyon son aranjmanı 1932 yılında Walther Boer tarafından yapılmıştır.

Sözlerin doğuşu

Sözlerin nasıl ortaya çıktığı tam olarak bilinmemektedir. Bununla birlikte Seksen Yıl Savaşları'nın başlangıcıyla 1 Nisan 1572 yılındaki Brielle zaferi arasında⁸ yazıldığı bilinmektedir. Bu durumda eser yaklaşık 450 yaşındadır. Eser, kayda geçirildiği sıradaki halini aldığında tahminen ya Anvers belediye başkanı, politikacı ve yazar Philips van Marnix tarafından ya da politikacı ve teolog Dirck Coornhert tarafından yazılmıştır. Ancak herhangi bir çağdaş kayıt her iki isimden de söz etmemektedir. "Wilhelmus"te ilginç uyaklar da bulunmaktadır. Zaman zaman bazı heceler dile aykırı olarak, uyak yakalamak amacıyla bozulmuştur. Bu durum bazı edebiyatçılar tarafından tecrübeli şairler tarafından yazıldığı izlenimi uyandırmakta, Marnix ya da Coornhert olasılığını güçlendirmektedir. Buna karşın bazıları da bu durumu tam tersine yazarın tecrübesiz olduğuna, hatta yalnızca tek seferliğine bu sözleri yazarak tarihten kaybolduğuna kanıt olarak görmektedir. "Wilhelmus" ilk kez Fransızca'ya 1582 yılında çevrilmiştir.⁹

Yakın zamanda yapılan stilometrik araştırmalar olası yazarlar arasına Petrus Dathenus adını eklemiştir.¹⁰ Hollandalı ve Flaman araştırmacılar (Meertens Enstitüsü, Utrecht Üniversitesi ve Anvers Üniversitesi) sözlerin yazılış tarzları ve genel üslup bakımından Dathenus'un eserleriyle ciddi benzerlikler tespit etmişlerdir.¹¹¹²

Yapısı ve yorumlanması

Sözler on beş kıtadan oluşmaktadır. Sözlerde akrostiş bulunmakta, her bir kıtanın ilk harfleri birleştirildiğinde, Sessiz Willem'in unvansız ismi olan "Willem van Nassov" ortaya çıkmaktadır. Nassov, Nassau'nun o dönemde kullanılan bir biçimidir. 12. ve 13. kıtalar eskiden S harfiyle yazılan kelimeler bugün Z harfiyle yazılmaktadır.

Çağdaşı olan birçok eser gibi "Wilhelmus" karmaşık bir edebi yapıya sahip, tematik bir eserdir. Dizeler incil hikâyeleriyle yazıldığı dönemi iç içe aktarmakta 8. kıtaya gelindiğinde Davut'un mücadelesiyle Felemenk Ayaklanmasını bağdaştırmaktadır.¹³

Birinci ağızdan anlatıyla Willem kralına sadık kalmakla birlikte,¹⁴ tanrıya ve Hollanda halkına karşı sorumluluklarını yerine getiremediği için vicdan azabı çektiğini söyler. Sondaki iki kıta da Hollandalıların İspanya Kralı II. Felipe'ye karşı şahsi bir mesele taşımadıklarını, ancak bölgede görev yapan İspanyol memurların zulmüne daha fazla katlanamadıklarını anlatır. Bunlar Fernando Alvarez ve 3. Alba Dükü'ydü ve 16. yüzyılda meşru kraldan şüphe etmek tanrıyı yok saymakla eşdeğer tutulmaktaydı.¹⁵ Yine de 1581 yılında Hollanda Cumhuriyeti Ayrılık Yasası'nı kabul ettiğinde Kral'ın meşruiyeti inkar edilmiş oldu.

"Duytschen" ifadesi "yerli" ya da "Cermen" anlamına gelmektedir ve Willem'in Cermen köklerine vurgu yapmaktadır. Kelimenin bugünkü karşılığı Duits'tür ve "Alman" anlamına gelir. Bu kelimenin kullanılm nedeni Willem'in meşruiyetini hem asıl kökü olan Almanya'daki Nassau hanesine vurgu yaparak hem de hala Kutsal Roma İmparatorluğu'nun bir parçası olduklarını ifade ederek sağlamaktır.¹⁶¹⁷ Bununla birlikte kelimenin "yerli" anlamıyla kullanılıyor olma olasılığı da mevcuttur. Bu görüşe göre Willem'in iyi bir Hollandalı olduğu dile getiriliyor olabilir. Her iki halde de yeni Hollanda prensi kendi meşruiyetini Roma'dan değil Cermen soyundan almakta, her ihtimale karşı Oranj Prensi unvanını da korumaktadır.¹⁸

İcrası

Tarihçe

Eser tarih sahnesine ilk olarak Felemenk Ayaklanması sırasında çıkmıştır. 1573 Haarlem kuşatmasında ve 1578 yılında Willem'in Brüksel'e girişi sırasında söylendiği işitilmiştir.

Sessiz Willem'in suikastçısı Balthasar Gérard'a işkence edildiği sırada muhafızlar tarafından söylendiği iddia edilmektedir. Kızdırılmış domuz yağı vücuduna dökülürken şarkıyı söyleyen muhafızlara şu şekilde cevap verdiği kaydedilmiştir: "Söyleyin şarkınızı! Hollandalı kafirler! Söyleyin şarkınızı! Ama şunu bilin ki yakında benim şarkım söylenecek!"¹⁹

Başka bir söylenceye göre 1651 Seyir Yasası'nın yürürlüğe girmesinin ardından, Manş Denizi'nde yaşanan bir olayda, İngiliz kaptan Robert Blake Hollandalı tayfadan Hollanda bandırasını indirmelerini istemiştir. Kaptan Maarten Tromp'un talebi reddetmesinin üzerine yapılan ilk uyarı atışını takiben Hollandalılar "Wilhelmus"ü söylemeye başlamıştır. Şarkının bitmesine yakın üçüncü İngiliz uyarı atışı yapılınca kaptan Tromp karşı top atışı emrini vermiş ve Birinci İngiliz-Hollanda Savaşı bu şekilde başlamıştır.²⁰

Felemenk Altın Çağı sırasında, şarkı Oranj-Nassau yanlıları tarafından sembol olarak kullanılmıştır. Stadhouder Morris Breda ve Amsterdam'ı ziyaret ettiğinde orkestralar "Wilhelmus"u icra etmiş stadhouderların karşılanmasında bir çeşit gelenek haline gelmiştir. Batavya devriminden sonra eser "Prens Marşı" adıyla anılmış ve Oranj-Nassau destekçileri tarafından kullanıldığı için yasaklanmıştır.

1813 yılında şarkıdan Wilhelmus ifadesi çıkarılarak monarşi vurgusu yok edilmiş ve eser daha "ulusal" bir hal almıştır. 1932 yılında ise Wilhelmus ifadesi geri getirilerek monarşi vurgusu yeniden ortaya konmuştur.

Alman işgali sırasında Nazi Reichskommissar Arthur Seyss-Inquart, Hollanda kraliyetine ilişkin, "Wilhelmus" dahil tüm amblem ve ifadeleri yasaklamıştır. Bu olayın üzerine "Wilhelmus", önceden şarkıyı kıyasıya eleştiren monarşi karşıtı sosyalistler dahil olmak üzere tüm kesimler tarafından benimsenmiştir. Buna karşılık her toplantı öncesi "Wilhelmus" söyleyen Alman işgali yanlısı Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) üyeleri toplantılarını Alle Man van Neerlans Stam (Herkes Hollanda Kökenli) şarkısıyla açmaya başlamıştır.²¹

Günümüz

"Wilhelmus" genelde seromonilerde yalnızca bir kez çalınmaktadır. Eğer yabancı devlet başkanları ağırlanıyorsa son şarkı olarak çalınır.

Dünya Kupası, Eurocup ve Olimpiyatlar gibi organizasyonlarda Hollanda'yı temsilen "Wilhelmus" çalınır. Bu durumda 1. ve 6. kıtalar birer kez ya da 1. kıta iki kez söylenir.²²

Varyantları

17. yüzyıl sanatçısı Jacob van Eyck tarafından melodinin çeşitli carillon varyantları aranje edilmiştir.²³

Lüksemburg'un kraliyet marşı "de Wilhelmus" da aynı olaylar dizisinden kaynaklanmaktadır.

Melodi, İngilizce sözlerle, Hollanda'yla tarihsel ve duygusal bağları bulunan Orange City halkı tarafından da kullanılmaktadır.

Melodi, popülerleşmesinin ardından 16. yüzyılda İsveç'te Gustav Vasa'ya karşı kurtuluş savaşı veren halk tarafından "Ack, Göta konungarike" (Ah, Got krallığı) adıyla uyarlanmıştır.

Sözleri

{| class="wikitable"

|Een nieuw Christelick Liedt gemaect ter eeren des Doorluchtichsten Heeren, Heere Wilhelm Prince van Oraengien, Grave van Nassou, Patris Patriae, mijnen Genaedigen Forsten ende Heeren. Waer van deerste Capitael letteren van elck veers syner Genaedigen Forstens name metbrengen. Na de wijse van Chartres. |
Soylu Lord, Oranj Prensi, Nassau Kontu, Ulusumuzun Babası, latif beyimiz Willem şerefine yeni bir Hristiyan şarkısı yazıldı. O şarkı ki her kıtasının ilk harfi merhametli beyimizin adını oluşturmaktadır. Melodisi Chartre'dır. |} <poem lang="nl" style="float:left;">Original Dutch (1568)

Wilhelmus van Nassouwe Ben ick van Duytschen bloet Den Vaderlant getrouwe Blyf ick tot in den doet: Een Prince van Oraengien Ben ick vrij onverveert, Den Coninck van Hispaengien Heb ick altijt gheeert.

In Godes vrees te leven Heb ick altyt betracht, Daerom ben ick verdreven Om Landt om Luyd ghebracht: Maer God sal mij regeren Als een goet Instrument, Dat ick zal wederkeeren In mijnen Regiment.

Lydt u myn Ondersaten Die oprecht zyn van aert, Godt sal u niet verlaten Al zijt ghy nu beswaert: Die vroom begheert te leven Bidt Godt nacht ende dach, Dat hy my cracht wil gheven Dat ick u helpen mach.

Lyf en goet al te samen Heb ick u niet verschoont, Mijn broeders hooch van Namen Hebbent u oock vertoont: Graef Adolff is ghebleven In Vriesland in den slaech, Syn Siel int ewich Leven Verwacht den Jongsten dach.

Edel en Hooch gheboren Van Keyserlicken Stam: Een Vorst des Rijcks vercoren Als een vroom Christen man, Voor Godes Woort ghepreesen Heb ick vrij onversaecht, Als een Helt sonder vreesen Mijn edel bloet ghewaecht.

Mijn Schilt ende betrouwen Sijt ghy, o Godt mijn Heer, Op u soo wil ick bouwen Verlaet mij nimmermeer: Dat ick doch vroom mach blijven V dienaer taller stondt, Die Tyranny verdrijven, Die my mijn hert doorwondt.

Van al die my beswaren, End mijn Vervolghers zijn, Mijn Godt wilt doch bewaren Den trouwen dienaer dijn: Dat sy my niet verrasschen In haren boosen moet, Haer handen niet en wasschen In mijn onschuldich bloet.

Als David moeste vluchten Voor Saul den Tyran: Soo heb ick moeten suchten Met menich Edelman: Maer Godt heeft hem verheven Verlost uit alder noot, Een Coninckrijk ghegheven In Israel seer groot.

Na tsuer sal ick ontfanghen Van Godt mijn Heer dat soet, Daer na so doet verlanghen Mijn Vorstelick ghemoet: Dat is dat ick mach sterven Met eeren in dat Velt, Een eewich Rijck verwerven Als een ghetrouwe Helt.

Niet doet my meer erbarmen In mijnen wederspoet, Dan dat men siet verarmen Des Conincks Landen goet, Dat van de Spaengiaerts crencken O Edel Neerlandt soet, Als ick daer aen ghedencke Mijn Edel hert dat bloet.

Als een Prins op gheseten Met mijner Heyres cracht, Van den Tyran vermeten Heb ick den Slach verwacht, Die by Maestricht begraven Bevreesden mijn ghewelt, Mijn ruyters sach men draven. Seer moedich door dat Velt.

Soo het den wille des Heeren Op die tyt had gheweest, Had ick gheern willen keeren Van v dit swear tempeest: Maer de Heer van hier boven Die alle dinck regeert. Diemen altijd moet loven En heeftet niet begheert.

Seer Prinslick was ghedreven Mijn Princelick ghemoet, Stantvastich is ghebleven Mijn hert in teghenspoet, Den Heer heb ick ghebeden Van mijnes herten gront, Dat hy mijn saeck wil reden, Mijn onschult doen bekant.

Oorlof mijn arme Schapen Die zijt in grooten noot, V Herder sal niet slapen Al zijt ghy nu verstroyt: Tot Godt wilt v begheven, Syn heylsaem Woort neemt aen, Als vrome Christen leven, Tsal hier haest zijn ghedaen.

Voor Godt wil ick belijden End zijner grooter Macht, Dat ick tot gheenen tijden Den Coninck heb veracht: Dan dat ick Godt den Heere Der hoochster Maiesteyt, Heb moeten obedieren, Inder gherechticheyt.

Acrostic WILLEM VAN NASSOV</poem><poem lang="nl" style="margin-left:1em; float:left;">Contemporary Dutch

Wilhelmus van Nassouwe ben ik, van Duitsen bloed, den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood. Een Prinse van Oranje ben ik, vrij onverveerd, den Koning van Hispanje heb ik altijd geëerd.

In Godes vrees te leven heb ik altijd betracht, daarom ben ik verdreven, om land, om luid gebracht. Maar God zal mij regeren als een goed instrument, dat ik zal wederkeren in mijnen regiment.

Lijdt u, mijn onderzaten die oprecht zijt van aard, God zal u niet verlaten, al zijt gij nu bezwaard. Die vroom begeert te leven, bidt God nacht ende dag, dat Hij mij kracht zal geven, dat ik u helpen mag.

Lijf en goed al te samen heb ik u niet verschoond, mijn broeders hoog van namen hebben 't u ook vertoond: Graaf Adolf is gebleven in Friesland in de slag, zijn ziel in 't eeuwig leven verwacht de jongste dag.

Edel en hooggeboren, van keizerlijke stam, een vorst des rijks verkoren, als een vroom christenman, voor Godes woord geprezen, heb ik, vrij onversaagd, als een held zonder vreze mijn edel bloed gewaagd.

Mijn schild ende betrouwen zijt Gij, o God mijn Heer, op U zo wil ik bouwen, verlaat mij nimmermeer. Dat ik doch vroom mag blijven, uw dienaar t'aller stond, de tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt.

Van al die mij bezwaren en mijn vervolgers zijn, mijn God, wil doch bewaren de trouwe dienaar dijn, dat zij mij niet verrassen in hunne boze moed, hun handen niet en wassen in mijn onschuldig bloed.

Als David moeste vluchten voor Sauel den tiran, zo heb ik moeten zuchten als menig edelman. Maar God heeft hem verheven, verlost uit alder nood, een koninkrijk gegeven in Israël zeer groot.

Na 't zuur zal ik ontvangen van God mijn Heer het zoet, daarnaar zo doet verlangen mijn vorstelijk gemoed: dat is, dat ik mag sterven met ere in dat veld, een eeuwig rijk verwerven als een getrouwe held.

Niets doet mij meer erbarmen in mijne wederspoed dan dat men ziet verarmen des Konings landen goed. Dat u de Spanjaards krenken, o edel Neerland zoet, als ik daaraan gedenke, mijn edel hart dat bloedt.

Als een prins opgezeten met mijner heireskracht, van de tiran vermeten heb ik de slag verwacht, die, bij Maastricht begraven, bevreesden mijn geweld; mijn ruiters zag men draven zeer moedig door dat veld.

Zo het de wil des Heren op die tijd was geweest, had ik geern willen keren van u dit zwaar tempeest. Maar de Heer van hierboven, die alle ding regeert, die men altijd moet loven, Hij heeft het niet begeerd.

Zeer christlijk was gedreven mijn prinselijk gemoed, standvastig is gebleven mijn hart in tegenspoed. De Heer heb ik gebeden uit mijnes harten grond, dat Hij mijn zaak wil redden, mijn onschuld maken kond.

Oorlof, mijn arme schapen die zijt in grote nood, uw herder zal niet slapen, al zijt gij nu verstrooid. Tot God wilt u begeven, zijn heilzaam woord neemt aan, als vrome christen leven,— 't zal hier haast zijn gedaan.

Voor God wil ik belijden en zijne grote macht, dat ik tot gene tijden de Koning heb veracht, dan dat ik God de Here, de hoogste Majesteit, heb moeten obediëren in de gerechtigheid.

WILLEM VAN NAZZOV</poem><poem style="margin-left:1em; float:left;">Türkçesi (Günümüz Felemenkçesi'nden)

Nassaulu Willem ben Kanım Cermen kanıdır, Kendimi, sevgili anayurdum sana adadım ölünceye kadar Yiğit bir prensiyim ben Özgür Oranj'ın sadakatimi adadım ben İspanya Kralı'na

Ah tanrı korkusuyla yaşadım ömür boyu halk, ev ve vatan sevgisiyle sürüldüm yurdumdan Ama şüphem yok tanrının Adaletli yargısından Günü gelince bahşedecek Devletimi layığıyla

Sadakatle baksın her kulum hepsi doğru ve iyi olsun Tanrı sana hakkını verir Şimdi vatanından uzak da olsan Gece gündüz dua etmeli İnançlı şekilde yaşayan Sizin hakkınızı korumam için Tanrı güç verecek bana

Sen baki kalasın diye Feda ettim kendimi kardeşlerim de inançla feda ettiler kendilerini Frizya'da savaş meydanında kaldı Kont Adolf, ne yazık şimdi ebedi hayatında mahşer gününü bekler

Asilzade doğdum ben İmparatorlar soyundan İmparatorluk'un bir prensi İnançlı bir Hristiyan Tanrının övgüsüne mazhar Yağız ve korkusuz bir kahraman olarak asil kanım tanrıya fedadır

U shield and my reliance, O God, Thou ever wert. I'll trust unto Thy guidance. O leave me not ungirt. That I may stay a pious Servant of Thine for aye And drive the plagues that try us And tyranny away.

Dy God, I pray thee, save me From all who do pursue And threaten to enslave me, Thy trusted servant true. O Father, do not sanction Their wicked, foul design, Don't let them wash their hands in This guiltless blood of mine.

A David, thou soughtest shelter From King Saul's tyranny. Even so I fled this welter And many a lord with me. But God the Lord did save me From exile and its hell And, in His mercy, gave him A realm in Israel.

Near not 't will rain sans ceasing The clouds are bound to part. I bide that sight so pleasing Unto my princely heart, Which is that I with honor Encounter death in war, And meet in heaven my Donor, His faithful warrior.

Wothing so moves my pity As seeing through these lands, Field, village, town and city Pillaged by roving hands. O that the Spaniards rape thee, My Netherlands so sweet, The thought of that does grip me Causing my heart to bleed.

İ stride on steed of mettle I've waited with my host The tyrant's call to battle, Who durst not do his boast. For, near Maastricht ensconced, He feared the force I wield. My horsemen saw one bounce it Bravely across the field.

Lurely, if God had willed it, When that fierce tempest blew, My power would have stilled it, Or turned its blast from you But He who dwells in heaven, Whence all our blessings flow, For which aye praise be given, Did not desire it so.

Lteadfast my heart remaineth In my adversity My princely courage straineth All nerves to live and be. I've prayed the Lord my Master With fervid heart and tense To save me from disaster And prove my innocence.

Elas! my flock. To sever Is hard on us. Farewell. Your Shepherd wakes, wherever Dispersed you may dwell, Pray God that He may ease you. His Gospel be your cure. Walk in the steps of Jesu This life will not endure.

Mnto the Lord His power I do confession make That ne'er at any hour Ill of the King I spake. But unto God, the greatest Of Majesties I owe Obedience first and latest, For Justice wills it so.

WILLIAM OF NASSAU</poem>