arminiya ne demek?

Arminiya Ostikanatı veya Arminiya Emirliği (Arapça:إمارة أرمينيا, imārat Arminiya) olarak da bilinen Arminiya (Ermenice:Արմինիա ոստիկանություն,¹ Arminia vostikanut'yun) Müslüman Araplar tarafından Büyük Ermenistan, İberya Krallığı ve Albanya topraklarına verilen ve 7. yüzyılda bu bölgelerin fethedilmesinin ardından kullanılan siyasi ve coğrafi bir terimdir. İslam fetihlerinin ardından başta haraç karşılığında Arminiya eyaletini temsil etmesine ve Ermenilerin savaş zamanlarında sadakatine izin vermesine rağmen, Halife Abdülmelik ibn Mervan başkenti ile bir ostikan {{#tag:ref|Ostikan, Ermeni prenslerini ve emirlerini ifade etmek için kullanılan bir terimdir.|group=not}} başkanlığında bölgenin doğrudan Arap yönetimine bağlamıştır.

Tarih

Arapların Ermenistan'ı fethi

Ermenilerin, Arap orduları tarafından fethedilmesinin ayrıntıları belirsizdir, çünkü çeşitli Arapça kaynaklar hem kronolojide hem de olayların detaylarında Yunan ve Ermeni kaynaklarıyla çelişki içerisindedir. Bununla birlikte, Arap seferlerinin genişlemesi kaynaklar arasında tutarlıdır ve modern bilginlerin olayların yeniden yorumlamasın izin verir. Arap kaynaklarına göre, bölge üzerine ilk Arap seferi, Bizans'tan Levant bölgesini almaları ve Müslümanların İran'ın fethi ile 639/640'ta Ermenistan'a ulaşmıştır. Bu süreçte, Iyad ibn Ganim önderliğindeki Araplar Bitlis'e kadar ilerlemiş, ancak Bitlis'te Bizans orduları tarafından yenilere geri püskürtülmüşlerdir. Bu yenilgiden sonra, Araplar 645 yılında Salman ibn Rabi'a liderliğindeki İran Azerbaycanı'na bir baskın yapmış, ve ancak bu şekilde Ermeni sınır bölgelerine ulaşabilmişlerdir. Müslüman kaynaklar, ülkenin gerçek fetihini Habib ibn Maslama al-Fihri'nin komutasına 645/646'da gerçekleştiğini belirtir. Araplar ilk önce ülkenin batı Bizans bölgesine karşı hareket ettiler, ve Theodosiopolis'i ele geçirdiler ardından Van Gölü çevresindeki Ermeni prenslerini mağlup etmeden önce Ermenistan'ın eski Pers bölgesinde yer alan başkenti Divin'e doğru ilerleyerek Bizans ordusunu mağlup ettiler. Divin, İberya Krallığının kuzeyinde yer alan Tiflis gibi, birkaç günlük kuşatmadan sonra teslim oldu. Aynı süre zarfında, Salman ibn Rabi'a yönetiminde Irak'tan hareket eden başka bir Arap ordusu Albanya'yı (Arran) fethetti. Her ne kadar Arap kaynakları ülkenin etkili bir şekilde Arap egemenliği altında olduğunu ima etse de, modern tarihçiler genellikle Ermeni piskopos Sebeos'un {{#tag:ref|Bizans kronikleştiricisi Teofanlar tarafından kısmen desteklenmektedir|group=not}} anlatımlarını daha güvenilir olarak görüyorlar ve ülkenin o dönemde tam anlamıyla Arap yönetimine boyun eğmediğini kabul ediyorlar. Ermeni tarihçeleri, Arapların ilk olarak 642'de bölgeye geldiğini, Ararat'ın orta bölgelerine kadar ilerleme kaydettiklerini ve Divin'den ayrılırken 35.000'den fazla esirle geri döndüklerini ifade etmektedirler. 643'te Araplar, Azerbaycan yönünden tekrar sefer düzenlemiş, Ararat'ı yağmalayarak ve İberya'ya kadar ilerlemişlerdir, ancak Ermeni lider Theodore Rshtuni tarafından savaşta yenilerek geri püskürtülmüşlerdir. Bu başarıdan sonra Rshtuni, Bizans imparatoru II. Konstans tarafından Bizans hükümdarlığını kabul etmek karşılığında Ermenistan'ın hükümdarı olarak kabul edildi. Ancak, II. Konstans'ın Araplarla olan ateşkesi 653'te sona erdiğinde yeni bir Arap istilasından kaçınmak için Rshtuni gönüllü olarak Müslüman üstünlüğüne boyun eğmeyi kabul etti. Ardından İmparator Konstans Ermenistan'da yeniden Bizans yönetimini restore etmek üzere bölgeye bizzat sefer düzenlemiş, ancak 654'ün başlarında ayrıldıktan kısa bir süre sonra Araplar ülkeyi tekrar işgal etmişlerdir. Rshtuni yardımlarıyla Ermenistan'dan Bizans garnizonları çıkarılmış ve Ermenistan, İberya ve albanya prensleri hükümdar olarak İslam Halifesinin tanınmasını sağlanmıştır. Ardından General Maurianos yönetimindeki Bizanslılar, bölgenin kontrolünü tekrar edinmeye çalışmışlarsa da başarılı olamamışlardır. 655 yılında Bizans bölgeye yeni bir sefer düzenlemiş ve Rhstuni'yi öldürerek Ermenistan'da tekrar kontrolü sağlamışlardır. Ancak Araplar düzenlenen Bizans seferinin ardından Theodosiopolis'e kadar ilerlemiş ve Rhstuni'nin naaşını alarak 656'da Şam'a defnetmişlerdir. Araplar, Rhstuni'nin savaşta ölmesi üzerine onun yerine rakibi Hamazasp Mamikonian'ı atayarak bölge kontrolünü tekrar sağlamışlardır. Bununla birlikte, 657'deki ilk Müslüman İç Savaşı'nın patlak vermesiyle, bölgedeki etkili Arap otoritesi sarsılmış ve Mamikonian, Bizans egemenliğine geri dönmüştür.

Ancak 661'de, Müslüman iç savaşında zaferini elde eden Muâviye, Ermeni prenslere yeniden otoritesine teslim olma ve haraç verme emrini vermiş ve olası bir savaştan kaçınmak isteyen Ermeni prensleri bu emre koşulsuz boyun eğmişlerdir. Arapların haracın parayla ödenmesini talep etme politikası, Ermeni ekonomisini ve toplumunu olumlu yönde etkilemiştir. Fazla üretime zorlanan Ermeniler, Kafkasya'da ekonominin canlanmasına ve gelişmiş kentsel bir yapının oluşmasını sağlamışlardır.

Müslüman Kontrolünde Ermenistan

7. yüzyılın ikinci yarısının çoğu için Ermenistan'daki Arap varlığı ve kontrolü asgari düzeydeydi. Ermenistan Araplar tarafından fethedilmiş topraklar olarak kabul edildi, ancak Rhstuni ve Muâviye arasında imzalanan antlaşma ile düzenlenen fiili özerklik Ermeniler için büyük bir bağımsızlıktı. Gerçekten de, Aram Ter-Ghevondyan'ın dediği gibi, Arapların hakimiyeti altında huzurlu bir yaşam süren Ermeniler için; ülke 5. yüzyılda Arsasidlerin düşüşünden beri tanık olmadığı bir derecede bağımsızlığa kavuşmuştu. Anlaşmanın şartlarına göre, Ermeni prensleri nispeten düşük vergilendirmeye ve istendiğinde ordu için asker temin etme yükümlülüğüne tabi tutuldu, bunun için İslam halifesine yıllık 100.000 dirhem vergi ödenecekti. Buna karşılık, Ermeni topraklarında hiçbir Arap garnizonu veya otoritesi kurulmayacak ve hatta Bizans saldırısı durumunda Arap ordusunun yardımı sağlanacaktı. Halife Abdülmelik (685-705) döneminde bu durum değişmiştir. 700 senesinden başlayarak, Halife'nin kardeşi ve Azerbaycan valisi Muhammed bin Mervan, ülkeye seferler düzenleyerek kendi hakimiyeti altına aldı. Ermeniler 703'te isyan etmiş ve Bizans yardımı almış olsa da Muhammed bin Mervan onları yenerek ve 705'te isyancı prensleri cezalandırmış isyana son vermiştir. Ermenistan, İberya Krallığı ve Albanya ile birlikte, başkenti Araplar tarafından yeniden inşa edilen ve valilik olarak görev yapan Divin'deki al-Arminiya () adı verilen geniş bir eyalette yer aldı. Bu tarihten itibaren Emevi döneminin çoğunda, Arminiya genellikle Azerbaycan ve Cezire ile tek bir vali altında bir araya gelerek geçici bir eyalette yer almıştır. Arminiya merkezi Divin'de bulunan ancak rolü savunma ve vergi toplama ile sınırlı olan bir emir veya vali tarafından yönetilmiştir.Bunun haricinde ülke büyük ölçüde yerel prensler olan nakhararlar {{#tag:ref|Antik ve ortaçağ Ermeni soylularının hanedanlarına verilen kalıtsal bir unvan.|group=not}} tarafından yönetiliyordu. Oluşturulan eyalet dört bölgeye ayrılıyordu: I. Arminiya (Albanya bölgesi), II. Arminiya (İberya bölgesi), III. Arminiya (Aras Nehri ve çevresindeki alan), IV. Arminiya IV (Taron).² Yerel yönetim, Sasani dönemlerinde olduğu gibi, 9. yüzyılda muhtemelen II. Bagrat Bagratuni ile başlayan ve "ishkhan ishkhanats" {{#tag:ref|Ermenice Prenslerin prensi anlamına gelmektedir. Soylulardan oluşan konfederal yerel yönetimin liderliğini yapan kimseler için kullanılmıştır.|group=not}} unvanına dönüşen bir prens tarafından yönetilmiştir. Diğer prenslerin başı olarak görev yapan ishkhan, Arap valisine karşı, halifeye karşı sağlanması gereken verginin ve askerin toplanmasından sorumluydu. Nüfus sayımı ve Arminiya ile ilgili araştırmalar sonucunda 725 senesinin ardından, ülkede Halifeliğin çeşitli cephelerde artan askeri ihtiyaçlarını finanse etmek için vergilendirmede önemli bir artış olmuştur. Ermeniler, 720'lerde ve 730'larda İkinci Arap-Hazar Savaşı'nın zorlu mücadelelerine yer almışlardır. Bu mücadeleler neticesinde Ermeniler'in 732'de bağlı bulundukları vali Muhammed bin Mervan Ermenistan'ın tekrar özerk olduğunu doğrular şekilde, III. Ashot Bagratuni'yi Ermenistan'ın prensi olarak tanımlamıştır.

Abbâsî dönemi 884'e kadar

Abbâsîler'in halifeliği elde etmesi ve Abbâsî Halifeliği'nin kurulmasıyla Ermenistan üzerinde yeni bir baskı dönemi başlatılmıştır. Halife Mansûr döneminde, ayrıcalıkların iptal edilmesi ve çeşitli Ermeni prenslerine ödenen maaşların kaldırılması ile 774 yılında Ermenistan'da yeniden büyük bir isyanın patlak vermesine yol açmıştır. Bunun üzerine bir yıl süren isyan Nisan 775'te Abbâsîler tarafından Bagrevand Muharebesi'nde güçlükle bastırılmıştır. İsyanın başarısızlığı Ermenistan aristokrasisinin çökmesine sebep oldu. Ardından Halifelik Transkafkasya eyaletleri üzerindeki hakimiyetini sıkılaştırdı: 780'lerde İberya'nın aristokrasisi de çöktü ve 9. yüzyılın ortalarında Albanya'nın İslamlaşmasına yol açan Arap kabileleriyle bir çözüm süreci başladı İberya ve Ermenistan'ın büyük kısmı bir dizi Arap emirinin kontrolü altına girdi.Aynı zamanda, bu kadar çok Nakharar klanının yok edilmesinin bıraktığı güç boşluğu, diğer iki büyük aile olan, güneydeki Artsruni (Vaspurakan) ve kuzeydeki Bagratuni tarafından dolduruldu. Birçok ayaklanmaya rağmen, Arminiya Ostikanatı 884'e kadar varlığını sürdü ve bölgenin çoğunu kontrol altına almayı başaran I. Ashot kendisini "Ermenilerin Kralı" ilan etti. 885 yılında Abbâsî hanedanından Halife Mutemid, 886 yılında da Makedon Hanedanı'ndan olan Bizans İmparatoru I. Basileios tarafından tanındı. Ashot bu sırada hızla güçlenmeyi başardı. Bir sonraki en önemli ilk iki aile olan Artsruni ve Siwnis hanedanları ile aile bağlantıları ve Abbâsîlerin ile Ermenistan'ın Arap emirlerine karşı ihtiyatlı bir politika aracılığıyla, henüz adı konmasa dahi, gerçekte özerk bir Kral olmayı başardı.

Ermenistan Prensleri

• II. Mjej Gnuni Մժեժ Բ Գնունի, 628–635
• David Saharuni Դավիթ Սահառունի, 635–638
• Theodore Rshtuni Թէոդորոս Ռշտունի, 638–645
• II. Varaztirots Bagratuni Վարազ Տիրոց Բ Բագրատունի, 645
• Theodore Rshtuni Թէոդորոս Ռշտունի, 645–653, 654–655
• II. Mushegh Mamikonian Մուշէղ Բ Մամիկոնեան, 654
• II. Hamazasp Mamikonian Համազասպ Բ Մամիկոնեան, 655–658
• I. Gregory Mamikonian Գրիգոր Ա Մամիկոնեան, 662–684/85
• II. Ashot Bagratuni Աշոտ Բ Բագրատունի, 686–690
• Nerses Kamsarakan Ներսէս Կամսարական, 689–691
• VI. Smbat Bagratuni Սմբատ Զ Բագրատունի, 691–711
• III. Ashot Bagratuni Աշոտ Գ Բագրատունի, 732–748
• II. Gregory Mamikonian Գրիգոր Բ Մամիկոնեան, 748–750
• VII. Sahak Bagratuni Սահակ Է Բագրատունի, 755–761
• VII. Smbat Bagratuni Սմբատ Է Բագրատունի, 761–775
• IV. Ashot Bagratuni Աշոտ Դ Բագրատունի, 806–826
• II. Bagrat Bagratuni Բագրատ Բ Բագրատունի, 830–851
• V. Ashot Bagratuni Աշոտ Ա Հայոց Արքայ, Աշոտ Ե իշխան Հայոց, 862–884

^{[kaynak belirtiniz]\}

Ermeniye'nin Arap valileri

Erken dönem

Bunlar, halifeler Osman (644–656) ve Ali (656–661) döneminde ve erken Emeviler dönemindeki valilerdir:

• Huzeyfe bin Yeman
• Mugire bin Şu'be
• Kasım bin Rabia es-Sekafi
• Habib bin Mesleme el-Fihri
• Eş'as bin Kays el Kindi (y. 657)
• Al-Muhallab ibn Abi Sufra (y. 686)

Emirler (Ostikans)

695'ten sonra Ermenistan'ın Muhammed ibn Marwan'a teslim edilmesiyle, eyalet resmen Halifeliğe dahil edildi ve Dvin'de bir Arap valisi ( ostikan ) görevlendirildi:³⁴

• Muhammed bin Mervan (c. 695–705), represented by the following deputies:
  • Osman bin Velid bin Ukba
  • Abdullah ibn Hatim el-Bahili
• Abdulaziz ibn Hatim el-Bahili (706–709)
• Mesleme bin Abdülmelik (709–721)
• Cerrah ibn Abdullah (721–725)
• Maslama ibn Abd al-Malik (725–729)
• Al-Jarrah ibn Abdallah (729–730)
• Mesleme ibn Abd al-Malik (730–732)
• Mervan ibn Muhammad (732–733)
• Sa'id ibn Amr al-Harashi (733–735)
• Mervan ibn Muhammad (735–744)
• Ishaq ibn Muslim al-Uqayli (744–750)
• Abu Ja'far Abdallah ibn Muhammad (750–753)
• Yazid ibn Asid ibn Zafir al-Sulami (753–755)
• Sulayman (755–?)
• Salih ibn Subai al-Kindi (c. 767)
• Bakkar ibn Muslim al-Uqayli (c. 769–770)
• al-Hasan ibn Qahtaba (770/771–773/774)
• Yazid ibn Asid ibn Zafir al-Sulami (773/774–778)
• Uthman ibn 'Umara ibn Khuraym (778–785)
• Khuzayma ibn Khazim (785–786)
• Yusuf ibn Rashid al-Sulami (786–787)
• Yazid ibn Mazyad al-Shaybani (787–788)
• Ubaydallah ibn al-Mahdi (788–791) (?)
• Abd al-Qadir (791)
• Al-Fadl ibn Yahya al-Barmaki (791–793)
• Umar ibn Ayyub al-Kinani (793)
• ? (793)
• Khalid ibn Yazid al-Sulami (793–794)
• Al-Abbas ibn Jarir ibn Yazid al-Bajali (794)
• Musa ibn Isa ibn Musa al-Hashimi (794–795)
• Yahya ibn Sa'id al-Harashi (795)
• Ahmad ibn Yazid ibn Usayd al-Sulami (795–797)
• Sa'id ibn Salm al-Bahili (797–799)
• Nasr ibn Habib al-Muhallabi (799)
• Ali ibn Isa ibn Mahan (799)
• Yazid ibn Mazyad al-Shaybani (799–801)
• Asad ibn Yazid al-Shaybani (801–802)
• Muhammad ibn Yazid al-Shaybani (802–803)
• Huzayma ibn Khazim (803–?)
• Süleyman ibn Yezid (807–808)
• Esad ibn Yazid al-Shaybani (c. 810)
• Ishaq ibn Sulayman al-Hashimi (c. 813)
• Khalid ibn Yazid ibn Mazyad al-Shaybani (813–?) (828–832), (841), (c. 842–844)
• Muhammad ibn Khalid al-Shaybani (c. 842/844–?)
• Abu Sa'id Muhammad al-Marwazi (849–851)
• Yusuf ibn Abi Sa'id al-Marwazi (851–852)
• Bugha al-Kabir (852–855)
• Muhammad ibn Khalid al-Shaybani (857–862)
• Ali ibn Yahya al-Armani (862–863)
• al-Abbas ibn al-Musta'in (863–865)
• Abdallah ibn al-Mu'tazz (866–867)
• Abi'l-Saj Devdad (867–870)
• Isa ibn al-Shaykh al-Shaybani (870–875, nominally until 882/3)
• Ja'far Al-Mufawwid (875–878)
• Muhammed bin Halid al-Shaybani (878)

Notlar

Kaynakça

Özel;

Genel;

• Blankinship, Khalid Yahya (1994). The End of the Jihâd State: The Reign of Hishām ibn ʻAbd al-Malik and the Collapse of the Umayyads. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN:.
• Canard, Marius & Cahen, Claude (1960). "Armīniya". In Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume I: A–B. Leiden: E. J. Brill. pp. 634–640.
• Jones, Lynn (2007). Between Islam and Byzantium: Aght'amar and the Visual Construction of Medieval Armenian Rulership. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 978-0754638520
• Laurent, Joseph L. (1919). L'Arménie entre Byzance et l'Islam: depuis la conquête arabe jusqu'en 886 (Fransızca). Paris: De Boccard.
• Morgan, Jacques de (1918), The History of the Armenian People: From the remotest times to the present day, Barry, Ernest F., trans., Boston: Hairenik Press,
• Ter-Ghewondyan, Aram (1976) [1965]. The Arab Emirates in Bagratid Armenia. Translated by Nina G. Garsoïan. Lisbon: Livraria Bertrand.
• Whittow, Mark (1996). The Making of Byzantium, 600–1025. Berkeley and Los Angeles, California: University of California Press. ISBN 978-0-520-20496-6
• Robert H. Hewsen. Armenia: A Historical Atlas. Univ. of Chicago Press, Chicago, 2001, Pp. 341.
• Garbis Armen. Historical Atlas of Armenia. A. N. E. C., New York, 1987, Pp. 52.
• George Bournoutian. A History of the Armenian People, Volume I: Pre-History to 1500 AD, Mazda Publishers, Costa Mesa, 1993, Pp. 174.
• John Douglas. The Armenians, J. J. Winthrop Corp., New York, 1992.

Orijinal kaynak: arminiya. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.

Footnotes

1. ↩

2. Robert H. Hewsen. Armenia: A Historical Atlas. Univ. of Chicago Press, Chicago, 2001, 107, map 81. ↩

3. Arab Governors (Ostikans) of Arminiya, 8th Century ↩

4. ↩

Kategoriler