Darwinius("Darwin'in"), Orta Eosen'de Almanya'da yaşamış bir prosimiyen cinsidir. Cinse ait bilinen tek tür olanDarwinius masillae, yaklaşık 47 milyon yıllık (Lütesiyen) tortul kayaçta bulunmuştur.12
Ida adı verilen bu fosil, 1983 yılında3 Almanya, Frankfurt'un 35 km güneydoğusunda Messel çukuru'nda keşfedildi. Kazıdan sonra plaka ve kısmi ters plaka olmak üzere ikiye ayrılan ve ayrı satılan fosil, 2007 yılına kadar yeniden birleştirilemedi. Genç bir dişiye ait bu fosil, 58 santimetre toplam uzunluğa, 24 santimetre kafa vücut uzunluğuna sahipti.4
2009'da cinsin bilimsel adı için, Charles Darwin'in doğumunun ikiyüzüncü yıldönümü anısına Darwinius ismi seçildi.56
Franzen vd. (2009), Darwinius cinsini Notharctidae ailesinin Cercamoniinae alt ailesine, erken primatların soyu tükenmiş alt takım Adapiformes'e yerleştirir.7
Darwinius masillae, Europolemur koenigswaldi ve Europolemur kellerine ek olarak serkamoniine adapiformlarına ait Messel yöresinde keşfedilen üçüncü primat türüdür. Darwinius masillae, Godinotia neglecta ile benzerdir, ancak doğrudan ilişkili değildir.
Adapiformlar, yalnızca fosil kayıtlarından bilinen erken primatlardır ve monofiletik mi yoksa parafiletik bir grup mu oluşturdukları belirsizdir. Genellikle Strepsirrhini altında gruplanırlar - lemurlar, ay-aylar ve lorisoidler de dahil olmak üzere - ve bu nedenle tarsierler ve simiyenleri içeren Haplorrhini'nin atası olmazlar.8 Simiyenler genellikle "antropoid" olarak adlandırılır: Bu terim kafa karıştırıcı olsa da, kağıt ve ilgili tanıtım materyalleri bu ismi kullanır. Simiyenler (antropoidler), maymunları ve insanın da dahil olduğu insansı maymunları içerir.9 Philip D. Gingerich, yedi primat üst ailesinin, Adapoidea ve Tarsioidea'nın konumuna bağlı olarak Haplorhini ve Strepsirrhini'ye alternatif olarak Anthropoidea ve Prosimiyen alttakımlarının daha yüksek taksonomik gruplarında yaygın olarak ilişkili olduğunu belirtir. Diğer Adapoid'lerle grupladığı Darwinius'tan yüksek primatların evrimleştiği bir soyoluş ortaya koyar. Adapoidea'yı Tarsioidea ile birlikte Haplorhini alt takımının erken çeşitlenmesini temsil ettiğini ve Strepsirrhini'nin doğrudan en erken primatlardan ayrıldığını gösterir.10 Revealing the Link web sitesi bu taksonomik gruplandırmayı kullanır ve Darwinius'un, antropoidlerin (maymunlar, insansı maymunlar ve insanlar) ve prosimiyenlerin (lemurlar, lorisiler ve tarsiyerler) ayrışmasından hemen önce yaşamış erken bir primat grubundan olduğunu belirtir.11
Stony Brook Üniversitesi'nden Erik Seiffert ve meslektaşları, Darwinius'un Strepsirrhini'ye ait olduğunu ve Anthropoidlerin evrimindeki 'kayıp halka" olmadığını savunuyorlar.12 117 soyu tükenmiş ve modern primatta 360 morfolojik karakterin filogenetik analizi, Darwinius'u, yeni keşfedilen 37 milyon yıllık Mısır primatı Afradapis ile birlikte soyu tükenmiş bir strepsirrhin grubuna yerleştiriyor. Seiffert, haplorrhinlerle bir ilişki gösteriyor gibi görünen özelliklerin yakınsak evrimden kaynaklandığına inanıyor.13 ve "Darwinius tanımını çevreleyen PR aldatmacasının çok kafa karıştırıcı olduğunu" söyledi.14
Moleküler genetik çalışmalara göre prosimiyenler birbirleriyle ilişkili değildir. Prosimiyen olarak sınıflandırılan Tarsierler daha çok anthropoidlerle ilişkilidirler15 ve Kuru burunlu maymunlar alt takımında sınıflandırılırlar. Bu, Darwinius'un tüm primatların son ortak atası olmasının mümkün olmadığını gösterse de, prosimiyenler arası ilişki hâla tartışılmaktadır.16 Darwinius, güncel olarak nemli burunlu maymunla birlikte, bir adapiform olarak sınıflandırılır. Kendisinden önce yaşamış omomyidler kuru burunlu maymunların muhtemel atalarıdır. Nemli burunlu maymunlarla kuru burunlu maymunların son ortak atasının en az 58 milyon yıl önce yaşadığı düşünülüyor (moleküler genetik çalışmalara göre, bkz. Primatların ayrışması).17
Tip numunesinin sadece sol arka bacağı eksik. Fosil örneği, adını, Norveçli paleontolog Jørn Hurum'un kızının isminden almıştır.1819 Kemiklere ek olarak, Ida'nın yumuşak dokusunun kalıntıları ve kürk yapısı, meyve ve yaprak kalıntıları ile birlikte mevcuttur. Hayvan yaklaşık 58 santimetre,kabaca uzun kuyruku bir kedi boyutundaydı.
Fosilin lemur benzeri iskeleti, pençe yerine karşılıklı başparmak ve tırnaklarla ellerinin kavrama özelliğine sahip olduğu açıktır. Bunlar, Ida için tırmanmak ve meyve toplamak için yararlı olan "hassas bir tutuş" sağlardı. Ida'nın ayrıca esnek kolları ve nispeten kısa bacakları vardır.20 Fosilde, modern lemurlarda bulunan iki anatomik özellik eksiktir: ayaktaki tırnaklar ve alt çenede kaynaşmış bir diş sırası ve bir diş peteği.21
Fosilin orijinal gün yüzüne çıkarılmasıyla ilgili olaylar, bazı gerçekler bilinmesine rağmen net değildir. Şaşırtıcı fosil koruması ile dikkat çeken , kullanılmayan bir şeyl ocağı, yaklaşık Messel köyü yakınlarında, 1983 yılında Messel ocağında bulundu. Almanya'da Frankfurt'un güneydoğusunda. Fosil, bir levha ve kısmi karşı levha olarak geldi ve Messel fosillerini korumak için gerekli transfer tekniği kullanılarak her bir levhanın reçine ile kaplanmasıyla ustalıkla hazırlandı. Bir noktada levha ve karşı levha ayrı yollara gitti. Tezgah levhası, eksiksiz bir örneği temsil etmek için fabrikasyon parçaların bir kompozitine dahil edildi ve 1991'de özel bir Wyoming müzesine ulaştı. İsviçre , Basel Doğa Tarihi Müzesi'nden Jens Franzen tarafından yapılan analiz, bu levhanın karışık gerçek ve sahte doğasını ortaya çıkardı.22 İki levhanın karşılaştırılması, sahtekarın tüm fosile erişimi olduğunu gösterir.
Çalışmalar sürerken, bir kitap için ve çeşitli yayıncılarla belgesel programları için görüşmeler yapıldı ve hepsi projenin gizli kalmasını kabul etti. 2008 yazında The History Channel ile başka bir belgeselden daha fazla para ödediği bildirilen bir anlaşma yapıldı.23 Ekip, bulgularını Public Library of Science'ın açık erişimli bir dergisi olan PLoS ONE'da çevrimiçi olarak yayınlamaya karar verdi. Yayınlanmak üzere makale 19 Mart 2009'da PLoS ONE tarafından alındı ve 12 Mayıs 2009'da kabul edildi.24
15 Mayıs'ta The Wall Street Journal , Gingerich ve Tim White ile yapılan röportajların yer aldığı bir rapor yayınladı ve "Lemur savunucuları sevinecek, ancak daha sert savunucuların bunalmış olacak" uyarısında bulundu.25 Hemen hemen aynı zamanda "Dünyaca Ünlü Bilim Adamları Her Şeyi Değiştirecek Devrim Niteliğinde Bilimsel Bir Bulgu Ortaya Çıkarıyor" başlıklı bir basın açıklaması, bulgunun "son zamanların en önemli bilimsel keşfi olarak övüldüğünü" duyurdu.2627
Daha önce blogosferin işini nasıl topladığını deneyimleyen ve Çinli dinozorun bloglamadaki kötü erken açıklamaların nesnesinin bulunduğunu gören Jørn Hurum, fosilin lansmanını bilimsel ve halka açık bir etkinlikte düzenlemeye karar verdi. Svalbard'dan dev bir pliozor olan Predator X programında Hurum ile işbirliği yapan Atlantic Productions, "hikayeyi kitlelere, özellikle de ortalama bir insana hitap edecek şekilde doğrudan ulaştırmak için çoçuklar projeye dahil edildi "dedi.28 Fosil hakkındaki basın toplantısı ve bildiriye, bir web sitesinin 29 yayınlanmasıyla birlikte, kitapçılara dağıtılmış olan bir kitabın yayınlanması, (Colin Tudge The Link) 30 ve duyurusu eşlik etti. Birleşik Krallık'ta Atlantic Productions tarafından Tim Walker tarafından yönetilen ve Lucie Ridout tarafından yapılan bir belgesel ( Uncovering Our Early Ancestor: The Link ), altı gün sonra History Channel (ABD), BBC One (İngiltere) ve 31 Almanya ile Norveç'teki çeşitli istasyonlarda gösterildi. New York Daily News, "Fosilin ortaya çıkarılması, bilimsel keşifler için alışılmadık bir şekilde planlanmış bir tanıtım kampanyasının parçası olarak geldi" dedi.32
Ida ile ilgili aşağıdaki televizyon belgeseli yayınlandı. ABD versiyonu DVD'de mevcuttur.33
Life restoration of Darwinius masillae by paleoartist Julius T. Csotonyi
New Darwinius masillae / Ida fossil discovery pictures images background story
Orijinal kaynak: darwinius. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
Mertz, D. F., Renne, P. R. (2005): A numerical age for the Messel fossil deposit (UNESCO World Heritage Site) derived from 40Ar/39Ar dating on a basaltic rock fragment. Courier Forschungsinstitut Senckenberg no 255: pp 7–75. ↩
Callum Ross, Richard F. Kay, Anthropoid origins: new visions, Springer, 2004, , p. 100 ↩
Franzen, J.L. (1994), in Anthropoid Origins (eds Fleagle, J. F. & Kay, R. F.)pp 99-122 (Plenum, New York) ↩
Tudge, Colin. (2009). The Link: Uncovering Our Earliest Ancestors. Little Brown. ↩
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page