pragmatizm ne demek?

Pragmatizm, 19. yüzyılın sonlarında Amerika Birleşik Devletleri'nde ortaya çıkan bir felsefi akımdır. Bu akımın temel özelliği, düşünce ve inançların pratik sonuçlarına ve uygulamalarına odaklanmasıdır. Pragmatistler, bir kavramın veya inancın doğruluğunu, onun pratikte işe yararlılığı ve etkileri üzerinden değerlendirirler. Yani, "gerçek" ve "doğru" olan, uygulamada başarılı ve faydalı olan şeylerdir.

Pragmatizmin önde gelen temsilcileri arasında Charles Sanders Peirce, William James ve John Dewey bulunur. Peirce, pragmatizmin kurucusu olarak kabul edilir ve onun "pragmatik maksim" olarak adlandırdığı ilke, bir nesnenin anlamının, onun pratik etkileriyle ilgili olduğunu öne sürer. William James ise pragmatizmi daha popüler hale getirmiş ve özellikle inanma ve din gibi konularda bu yaklaşımı uygulamıştır. John Dewey ise pragmatizmi eğitim ve toplum üzerine düşüncelerinde temel bir araç olarak kullanmıştır.

Pragmatizm, hem felsefi bir teori hem de bir metodoloji olarak geniş bir etki alanına sahiptir. Bilimden eğitime, siyasetten hukuka kadar birçok alanda etkili olmuş ve çeşitli biçimlerde uygulanmıştır. Pragmatizm, düşünceyi statik bir sistem olarak değil, sürekli gelişen bir süreç olarak görme eğilimindedir ve bu sebeple yenilikçi ve esnek yapısıyla dikkat çeker.