otizm ne demek?

Otizm spektrum bozukluğu (OSB), bireyin sosyal etkileşim, iletişim ve davranışlarını etkileyen nörogelişimsel bir bozukluktur. Otizm, geniş bir yelpazede farklı semptomlar ve zorluklar gösterebilen bir durumdur, bu nedenle "spektrum" terimi kullanılır. Otizm genellikle çocukluk döneminde, genellikle 2 ila 3 yaş arasında, belirtilerin fark edilmesiyle tanı konur.

Belirtiler:

1. Sosyal İletişim ve Etkileşimde Zorluklar:

   • Göz teması kurmada zorluk.
   • İlişkileri başlatma ve sürdürmede sorunlar.
   • Jest ve mimikleri anlamada veya kullanmada güçlük.
   • Empati kurmada zorluklar.

2. Davranışsal Belirtiler:

   • Tekrarlayıcı hareketler (el çırpma, sallanma, tekrar eden kelimeler).
   • Rutinlerde değişikliklere karşı direnç.
   • Sınırlı ilgi alanları.
   • Duyusal hassasiyet (ses, ışık, dokunma gibi uyaranlara karşı aşırı duyarlılık).

Nedenler:

Otizmin kesin nedeni henüz bilinmemektedir, ancak genetik ve çevresel faktörlerin bir kombinasyonunun rol oynadığı düşünülmektedir. Bazı genetik koşullar ve türlü çevresel etkiler (doğum öncesi, doğum sırası veya sonrası) otizm riskini artırabilir.

Tanı:

Otizm tanısı genellikle gelişimsel bir pediatrist, çocuk nöroloğu, çocuk psikiyatrı veya özel eğitim uzmanının değerlendirmesiyle konur. Tanı koyma sürecinde kapsamlı bir gözlem, ebeveynlerin verdiği bilgiler ve standart testler kullanılır.

Tedavi ve Destek:

Otizm için kesin bir tedavi yoktur, ancak erken müdahale ve çeşitli terapiler, belirtilerin yönetilmesine ve yaşam kalitesinin artırılmasına yardımcı olabilir. Bu tedavi ve destekler arasında şunlar bulunur:

• Davranış terapileri (ABA - Uygulamalı Davranış Analizi gibi).
• Konuşma ve dil terapisi.
• Ergoterapi.
• Sosyal beceri eğitimleri.
• İlaç tedavisi (eşlik eden semptomları yönetmek için).

Otizmli bireylerin çoğu, uygun eğitim ve destekle anlamlı ve tatmin edici bir yaşam sürdürebilirler. Ailelerin ve toplulukların desteği, otizmli bireylerin sosyalleşmesi ve topluma katılımlarında büyük bir rol oynar.