neoklasisizm ne demek?

Neoklasisizm

Neoklasisizm, 18. yüzyılın ortalarında başlayan ve 19. yüzyıl boyunca etkisini sürdüren bir sanat, edebiyat, tiyatro, müzik ve mimari akımıdır. Esas olarak, Antik Yunan ve Roma sanat ve kültürüne duyulan yeniden ilgi ve hayranlık üzerine kurulmuştur.

Temel Özellikleri:

• Akılcılık ve düzen vurgusu: Duygusallık ve aşırılıktan kaçınılarak, aklın ve mantığın ön planda tutulması.
• Uyalama: Klasik eserlerin form, stil ve temalarının taklit edilmesi.
• Evrensellik: Zaman ve mekanın ötesinde geçerli olan ideal güzellik ve ahlaki değerlerin aranması.
• Açıklık, sadelik ve denge: Karmaşık süslemelerden kaçınılarak, basit ve anlaşılır formların tercih edilmesi.
• Ahlaki öğreticilik: Sanatın, insanlara erdemli ve ahlaklı olmayı öğretmesi gerektiği inancı.

Etkileri:

• Sanat: Heykelde, klasik formlar yeniden canlandırılmış; resimde, tarihi ve mitolojik konular işlenmiştir.
• Edebiyat: Tragedya ve komedya türleri yeniden popülerlik kazanmış; "üç birlik kuralı" gibi klasik dram kurallarına uyulmuştur.
• Mimari: Antik tapınakların sütunları, frizleri ve diğer mimari unsurları kullanılarak, görkemli ve simetrik yapılar inşa edilmiştir.
• Müzik: Daha dengeli ve düzenli kompozisyonlar tercih edilmiş; orkestraların yapısı ve kullanımı standartlaştırılmıştır.

Önemli Temsilcileri:

Neoklasisizmin önemli temsilcileri arasında sanat alanında Jacques-Louis David, Jean-Auguste-Dominique Ingres; edebiyat alanında Alexander Pope, Voltaire; mimari alanında ise Robert Adam ve Thomas Jefferson sayılabilir.

Bu akım, Aydınlanma Çağı'nın rasyonel ve bilimsel düşünce tarzıyla paralel olarak gelişmiş ve eski uygarlıkların idealize edilmiş bir imgesini sunmuştur.