maniyerizm ne demek?

Maniyerizm Hakkında Bilgi

Maniyerizm, Rönesans sanatının sonlarına doğru, yaklaşık olarak 1520 ile 1600 yılları arasında İtalya'da ortaya çıkan ve Avrupa'ya yayılan bir sanat üslubudur. Kelime kökeni İtalyanca "maniera" (stil, üslup) kelimesinden gelir. Maniyerizm, Yüksek Rönesans'ın idealize edilmiş güzellik anlayışına bir tepki olarak doğmuştur. Sanatçılar, Rönesans ustalarının teknik mükemmelliğine ulaşmış ve bu ustalığı aşma çabası içine girmişlerdir.

Temel Özellikleri:

• Abartı ve Yapaylık: Maniyerist sanatçılar, Rönesans'ın doğal ve dengeli kompozisyonlarından uzaklaşarak, abartılı figürler, yapay pozlar ve dramatik ifadeler kullanmışlardır.
• Uzatılmış Figürler: İnsan figürleri genellikle orantısız, uzun ve zarif bir şekilde tasvir edilmiştir. Bu, figürlere daha etkileyici ve yapay bir görünüm kazandırmıştır.
• Karmaşık Kompozisyonlar: Maniyerist eserlerde, kalabalık sahneler, iç içe geçmiş figürler ve karmaşık perspektif kullanımı yaygındır. Amaç, seyirciyi şaşırtmak ve görsel bir karmaşa yaratmaktır.
• Canlı Renkler ve Işık Oyunları: Maniyerist sanatçılar, parlak, canlı renkler ve sıra dışı ışık efektleri kullanarak eserlerine teatral bir hava katmışlardır.
• Zorlama ve Yapay Duygusallık: Maniyerist eserlerdeki figürler genellikle abartılı duygusal ifadeler sergilerler. Bu, doğal duygusal ifadeden ziyade, yapay bir duygusallık yaratma amacına hizmet eder.
• Konvansiyonlara Karşı Gelme: Maniyerizm, Rönesans sanatının yerleşik kurallarına ve geleneklerine karşı bir meydan okuma olarak görülebilir. Sanatçılar, kendi özgün stillerini yaratma ve ifade etme özgürlüğünü aramışlardır.

Önemli Temsilcileri:

• Parmigianino
• Bronzino
• Tintoretto
• El Greco
• Giuseppe Arcimboldo

Maniyerizm, Barok sanatının gelişimine zemin hazırlamış ve Avrupa sanatının sonraki dönemlerinde önemli bir etkiye sahip olmuştur. Sanat tarihinde, Rönesans ile Barok arasında bir geçiş dönemi olarak kabul edilir.

Kategoriler