İzomerizasyon, bir molekülün yapısal formülünü değiştirmeden, atomlarının düzenlenmesini yeniden düzenleyerek izomerini oluşturma sürecidir. İzomerler, aynı kimyasal formüle sahip olmalarına rağmen farklı yapısal veya uzaysal düzenlemelere sahip moleküllerdir. Bu farklılıklar, moleküllerin fiziksel ve kimyasal özelliklerinde önemli değişikliklere yol açabilir.
İzomerizasyon reaksiyonları, ısı, ışık veya katalizörler gibi çeşitli faktörler tarafından tetiklenebilir. Temel olarak iki ana izomerizasyon türü vardır:
Yapısal İzomerizasyon (Constitutional Isomerization): Bu tür izomerizasyonda, atomlar arasındaki bağların bağlantı şekli değişir. Örneğin, düz zincirli bir alkan, dallı bir alkana dönüşebilir.
Stereoizomerizasyon (Stereoisomerization): Bu tür izomerizasyonda, atomlar arasındaki bağlantılar aynı kalır, ancak atomların uzaydaki düzenlenmesi değişir. Stereoizomerler, enantiyomerler (ayna görüntüsü olan izomerler) ve diastereomerler (ayna görüntüsü olmayan stereoizomerler) olarak sınıflandırılabilir.
İzomerizasyon reaksiyonları, petrokimya endüstrisinde (örneğin, benzin oktan sayısını artırmak için), ilaç endüstrisinde (ilaç etken maddelerinin sentezi ve optimizasyonu) ve polimer kimyasında (polimer özelliklerini değiştirmek için) yaygın olarak kullanılır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page