İsis (İzis, Aset), Osiris'in (aynı zamanda karısıdır), Seth ve Nephthys'in kardeşidir, Nut ve Geb'in kızları ve çocuk Horus'un annesidir. Bazı kaynaklara göre Anubis de İsis ile Osiris'in oğludur.
İsis (Eski Mısır: ꜣst; Kıpti: Ⲏⲥⲉ Ēse; Klasik Yunanca: Ἶσις Isis; Meroitik: 𐦥𐦣𐦯 Wos [a] veya Wusa), ibadeti Greko-Romen dünyasına yayılan eski Mısır dininde büyük bir tanrıçaydı. İsis ilk kez Eski Krallık'ta (MÖ 2686-2181), öldürülen kocası olan ilahi kral Osiris'i dirilttiği ve varisi Horus'u üretip koruduğu Osiris mitinin ana karakterlerinden biri olarak bahsedilmiştir. Osiris'e yardım ettiği için ölülerin ölümden sonraki hayata girmesine yardım ettiğine inanılıyordu ve Horus'a benzetilen firavunun ilahi annesi olarak kabul edildi. Anne yardımı, sıradan insanlara fayda sağlamak için şifa büyülerinde kullanıldı. Başlangıçta, cenaze törenlerinde ve büyülü metinlerde daha belirgin olmasına rağmen, kraliyet ritüellerinde ve tapınak törenlerinde sınırlı bir rol oynamıştır. Genellikle sanatta başında taht benzeri bir hiyeroglif giyen bir insan kadın olarak tasvir edildi. Yeni Krallık sırasında (MÖ 1550–1070), eski zamanların önde gelen tanrıçası Hathor'a ait olan özellikleri üstlenirken İsis, Hathor'un başlığını takarak tasvir edildi: bir ineğin boynuzları arasında bir güneş diski.
MÖ ilk bin yılda, Osiris ve İsis en çok tapılan Mısır tanrıları haline geldi ve İsis, diğer birçok tanrıçanın özelliklerini özümsedi. Mısır'daki hükümdarlar ve güneydeki komşusu Nubia, öncelikle İsis'e adanmış tapınaklar inşa ettiler ve Philae'deki tapınağı, Mısırlılar ve Nubyalılar için dini bir merkezdi. Ünlü büyülü gücü diğer tüm tanrılardan daha büyüktü ve krallığı düşmanlarından koruduğu, gökyüzünü ve doğal dünyayı yönettiği ve kaderin kendisi üzerinde gücü olduğu söyleniyordu.
Mısır'ın Yunanlar tarafından yönetildiği ve yerleştiği Helenistik dönemde (MÖ 323-30) İsis, yeni tanrı Serapis ile birlikte Yunanlar ve Mısırlılar tarafından ibadet edildi. İbadetleri daha geniş Akdeniz dünyasına yayıldı. İsis'in Yunan adanmışları, evliliğin icadı ve denizde gemilerin korunması gibi Yunan tanrılarından aldıkları özelliklere atfediyorlardı ve Mısır ve Osiris ve Harpocrates gibi Helenistik dünyada popüler olan diğer Mısır tanrılarıyla güçlü bağları sürdürüyordu. MÖ birinci yüzyılda Roma tarafından absorbe edildiğinden, İsis kültü Roma dininin bir parçası haline geldi. Onun adanmışları, Roma İmparatorluğu nüfusunun küçük bir bölümünü oluşturuyordu, ancak tüm topraklarında bulunuyorlardı. Ardından, Navigium Isidis gibi kendine özgü festivaller ve diğer Greko-Romen gizem kültlerine benzeyen başlangıç törenleri geliştirdi. Bazı adanmışları, dünyadaki tüm kadınsı ilahi güçleri kapsadığını söyledi.
İsis'e ibadet, MS dördüncü ila altıncı yüzyıllarda Hristiyanlığın yükselişiyle sona erdi. İbadet, Meryem'in hürmeti gibi Hristiyan inançlarını ve uygulamalarını etkilemiş olabilir, ancak bu etkinin kanıtı belirsiz ve çoğu zaman tartışmalıdır. İsis, Batı kültüründe, özellikle ezoterizm ve modern Paganizmde, genellikle doğanın bir kişileştirilmesi veya ilahiliğin kadınsı yönü olarak görünmeye devam ediyor.
Hanedanlık Öncesi Dönem'in sonlarında (MÖ 3100'den önce) bazı Mısır tanrıları ortaya çıkarken, ne İsis ne de kocası Osiris, Beşinci Hanedandan (MÖ 2494-2345) önce isimleriyle anılıyordu. Nyuserre Ini'nin o dönemde hüküm sürdüğü ve hanedanlığın sonunda yazılmaya başlanan ve içeriği çok daha erken gelişmiş olabilecek Piramit Metinlerinde belirgin bir şekilde yer alıyor. Piramit Metinlerindeki birkaç pasaj, İsis'i Behbeit el-Hagar ve Sebennytos yakınlarındaki Nil Deltası bölgesi ile ilişkilendirir ve kültü oradan kaynaklanmış olabilir.
Pek çok bilim insanı, kökenini belirlemeye çalışırken İsis'in geçmişine odaklandı. Mısırlı adı ꜣst, Kıpti Mısır dilinde ⲎⲤⲈ (Ēse), Nubia'nın Meroitik dilinde Wusa ve Yunanca modern adının dayandığı Ἶσις idi. Onun hiyeroglif yazısı adı, İsis'in de kimliğinin bir işareti olarak kafasına taktığı bir taht işaretini içerir. Sembol, onun adındaki ilk sesleri heceleyen bir fonogram görevi görür, ancak aynı zamanda gerçek tahtlarla bir bağlantıyı da temsil etmiş olabilir. Mısır'da bir taht için kullanılan terim de steydi ve İsis'in adıyla ortak bir etimoloji paylaşmış olabilir. Bu nedenle Mısırbilimci Kurt Sethe, onun aslında tahtların kişileştirilmesi olduğunu öne sürdü. Henri Frankfort, tahtın bir adamı kral yapma gücünden dolayı kralın annesi ve dolayısıyla bir tanrıça olarak kabul edildiğine inanarak kabul etti. Jürgen Osing ve Klaus P. Kuhlmann gibi diğer bilim adamları, İsis'in adı ile taht kelimesi arasındaki farklılıklar veya tahtın tanrılaştırıldığına dair kanıt bulunmaması nedeniyle bu yoruma itiraz ettiler.
Osiris'in ölümünü ve dirilişini çevreleyen mit döngüsü ilk olarak Piramit Metinlerinde kaydedildi ve tüm Mısır mitlerinin en ayrıntılı ve etkili olanı haline geldi. İsis, bu efsanede diğer kahramanlardan daha aktif bir rol oynamaktadır, bu nedenle Yeni Krallık'tan (MÖ 1550-1070) Ptolemaios Dönemi'ne (MÖ 305-30) kadar literatürde geliştikçe, en karmaşık edebi karakter haline geldi. tüm Mısır tanrılarının. Aynı zamanda, diğer birçok tanrıçanın özelliklerini özümseyerek, önemini Osiris mitinin çok ötesine genişletti.
İsis, yaratıcı tanrı Atum veya Ra'nın soyundan gelen dokuz tanrıdan oluşan bir aile olan Heliopolis Ennead'in bir parçasıdır. O ve kardeşleri - Osiris, Set ve Nephthys - yerin tanrısı Geb ve gökyüzü tanrıçası Nut'da doğan Ennead'ın son neslidir. Dünyanın ilk hükümdarı olan yaratıcı tanrı, otoritesini Ennead'in erkek nesillerine aktarır, böylece Osiris kral olur. Osiris'in karısı ve kız kardeşi olan İsis, kraliçesidir.
Set, Osiris'i öldürür ve hikâyenin birkaç versiyonunda cesedini parçalara ayırır. İsis ve Nephthys, Anubis gibi diğer tanrılar ile birlikte, kardeşlerinin vücudunun parçalarını arar ve yeniden birleştirirler. Onların çabaları, mumyalama ve diğer eski Mısır cenaze töreni uygulamaları için efsanevi prototiptir. Bazı metinlere göre, Osiris'in vücudunu Set veya hizmetkarlarının daha fazla saygısızlık edilmesinden de korumaları gerekiyor. İsis, yas tutan bir dulun özüdür. O ve Nephthys'in kardeşlerine olan sevgisi ve kederi, İsis'in büyülü büyüleri anlatması gibi onu hayata döndürmeye yardımcı olur. Cenaze metinleri, İsis'in Osiris'in ölümünden duyduğu üzüntüyü, ona olan cinsel arzusunu ve hatta onu terk ettiği öfkesini ifade ettiği konuşmaları içerir. Tüm bu duygular, canlanmasında rol oynar, çünkü onu harekete geçirmesi amaçlanır. Son olarak İsis, Osiris'in vücuduna nefes ve yaşamı geri kazandırır ve onunla çiftleşerek oğulları Horus'u gebe bırakır. Bu noktadan sonra Osiris sadece Duat'ta veya yeraltı dünyasında yaşıyor. Ancak İsis, intikamını almak için bir oğul ve varis üreterek ve onun için cenaze törenleri gerçekleştirerek, kocasının öbür dünyaya dayanmasını sağlamıştır.
İsis'in öbür dünya inançlarındaki rolü, efsaneye dayanıyordu. Osiris için yaptığı gibi, ölen insanların ruhlarının bütünlüğe kavuşmasına yardım etti. Hathor gibi diğer tanrıçalar gibi o da ölen kişiye annelik yaparak koruma ve beslenme sağladı. Bu nedenle, Hathor gibi, bazen ölen ruhu çocuğu olarak öbür dünyaya kabul eden batı tanrıçası Imentet şeklini aldı. Ancak Mısır tarihinin büyük bir bölümünde, Osiris gibi erkek tanrıların, yeniden doğuş için çok önemli olan cinsel güç de dahil olmak üzere canlandırıcı güçleri sağladığına inanılıyordu. İsis'in sadece bu gücü harekete geçirerek yardımcı olduğu düşünülüyordu. Yeni Krallık'ın sonlarında kadınsı ilahi güçler öbür dünya inançlarında daha önemli hale geldi. Çeşitli Ptolemaios cenaze metinleri, İsis'in, hareketsiz kocasını cinsel olarak uyararak Horus'un anlayışında aktif rol aldığını vurgulamaktadır; Mısır'daki Roma döneminden bazı mezar süsleri, İsis'i ölümden sonraki yaşamda merkezi bir rolde tasvir etmektedir ve o döneme ait bir cenaze töreni metni, kadınların öbür dünyada İsis ve Nephthys'in maiyetine katılabileceği düşünülüyordu.
İsis, Piramit Metinlerinin en eski kopyalarında bile Horus'un annesi olarak ele alınır. Yine de, Hathor'un başlangıçta annesi olarak kabul edildiğine dair işaretler var ve diğer gelenekler, Nut'un oğlu ve İsis ile Osiris'in kardeşi olan Horus'un yaşlı bir biçimini oluşturuyor. Osiris efsanesi Eski Krallık döneminde şekillendiğinde, İsis sadece Horus'un annesi olmuş olabilir, ancak onunla olan ilişkisi sayesinde anneye bağlılığın timsali olarak görülmeye başlandı.
Efsanenin gelişmiş biçiminde İsis, Nil Deltası'nın papirüs çalılıklarında uzun bir hamilelik ve zorlu bir doğumdan sonra Horus'u doğurur. Çocuğu büyüdükçe onu Set'ten ve diğer birçok tehlikeden—yılanlardan, akreplerden ve basit hastalıklardan— korumak zorundadır. Bazı metinlerde, İsis insanlar arasında seyahat eder ve onlardan yardım istemektedir. Böyle bir hikâyeye göre, yedi küçük akrep tanrısı onunla seyahat eder ve onu korur. Kadının oğlunu sokarak Isis'e yardım etmeyi reddeden zengin bir kadından intikam alırlar ve tanrıçanın suçsuz çocuğu iyileştirmesini gerekli kılarlar. Isis'in merhametli bir tanrı olarak itibarı, insanların acılarını dindirmeye istekli olması, onun cazibesine büyük katkıda bulundu.
Isis, oğlu Horus'a Set'in gasp ettiği krallığı talep etmesi için Set'e meydan okuduğunda bile yardım etmeye devam eder, ancak anne ve oğul bazen çatışma içinde tasvir edilir, örneğin Horus'un İsis'in kafasını kesip onun orijinal kafasını bir ineğinkiyle değiştirmesi gibi. Bu ayrıca İsis'in giydiği inek boynuzlu başlığı da açıklamaktadır.
İsis'in annelik yönü diğer tanrılara da uzanıyordu. Orta Krallık'tan Tabut Metinleri (c. 2055-1650 BCE), ölenlerin iç organlarını korudukları düşünülen cenaze tanrıları olan Horus'un Dört oğlunun, İsis'in çocukları ve Horus'un eski formu olduğunu söyler. Aynı çağda Horus, bereket tanrısı Min ile birleştirildi, bu nedenle İsis, Min'in annesi olarak kabul edildi. Tanrıların ve krallığın döngüsel yenilenmesini temsil eden Kamutef, "annesinin boğası" olarak bilinen Min'in bir biçiminin, kendisini doğurmak için annesini hamile bıraktığı söylenir. Böylece, Isis aynı zamanda Min'in eşi olarak kabul edildi. Horus'un İsis'e tecavüz ettiğine dair birkaç metinde bulunan bir geleneğin arkasında aynı krallık ideolojisi yatıyor olabilir. Orta ve Yeni Krallıklar sırasında en önde gelen Mısır tanrısı olan Amun, Kamutef rolünü de üstlendi ve bu formdayken, İsis genellikle onun eşi olarak hareket etti. Memphis'te yaşayan bir tanrı olarak tapılan bir boğa olan Apis'in, Osiris-Apis olarak bilinen bir Osiris formunun babası olan İsis'in oğlu olduğu söylenirdi. Her Apis boğasının biyolojik annesi bu nedenle "İsis ineği" olarak biliniyordu.
Orta Krallık'tan Westcar Papirüsündeki bir hikâye, İsis'i gelecekteki üç kralın doğumu sırasında ebe olarak hizmet eden bir grup tanrıça arasında içerir. Hüküm süren firavunların ilahi olarak atanmış doğumlarını anlatan Yeni Krallık metinlerinde benzer bir role sahiptir. Westcar Papirüsünde, Isis doğdukları sırada üç çocuğun isimlerini söylüyor. Barbara S. Lesko, bu hikâyeyi, Shai ve Renenutet gibi doğuma başkanlık eden diğer tanrılar gibi, İsis'in gelecekteki olayları tahmin etme veya etkileme gücüne sahip olduğunun bir işareti olarak görüyor. Çok daha sonraki zamanlara ait metinler, İsis'i "hayatın efendisi, kaderin ve kaderin hükümdarı" olarak adlandırır ve Mısır tarihinin erken dönemlerinde Amun gibi diğer büyük tanrıların yaptığı söylendiği gibi Shai ve Renenutet üzerinde kontrol sahibi olduğunu gösterir. Bu tanrıları yöneten İsis, insan yaşamının uzunluğunu ve kalitesini belirledi.
Horus, yaşayan her firavunla, Osiris ise firavunun ölen öncülleriyle eşit tutuluyordu. Bu nedenle İsis, kralların mitolojik annesi ve karısıydı. Piramit Metinlerinde kral için birincil önemi, öbür dünyada onu koruyan ve ona yardım eden tanrılardan biri olmasıydı. Kraliyet ideolojisindeki önemi Yeni Krallık'ta arttı. O zamandan kalma tapınak kabartmaları, kralın İsis'in göğsünde emzirdiğini gösteriyor; sütü sadece çocuğunu iyileştirmekle kalmadı, aynı zamanda onun ilahi yönetme hakkını da sembolize etti. Kraliyet ideolojisi, kraliçelerin krala eş ve mirasçılarına anne olarak hizmet eden tanrıçaların dünyevi muadilleri olarak önemini giderek daha fazla vurguladı. Başlangıçta bu tanrıçaların en önemlisi, sanattaki nitelikleri kraliçelerin taçlarına dahil edilen Hathor'du. Ancak kraliçelikle olan mitolojik bağları nedeniyle, İsis'e de insan kraliçelerle aynı unvanlar ve regalia(krallık sembolleri) verildi.
Isis'in Osiris'i Set'e karşı koruma eylemleri, karakterinin daha büyük, daha savaşçı bir yönünün parçası oldu. Yeni Krallık cenaze metinleri, İsis'i, Ra'nın baş düşmanı Apep'i boyun eğdiren birkaç tanrıdan biri olarak hareket ederek, yeraltı dünyasında yelken açarken Ra'nın gemisinde tasvir eder. Kings ayrıca insan düşmanlarına karşı koruyucu büyülü gücünü de çağırdı. Philae'deki Mısır'a akın eden Nubian halklarıyla sınırın yakınında bulunan Ptolemaios tapınağında Mısır'ın düşmanlarını bastırmak için, tüm ulusun koruyucusu olarak tanımlandı, savaşta "milyonlarca askerden" daha etkili, çabalarında Ptolemaik kralları ve Roma imparatorlarını destekledi.
İsis ayrıca Osiris'i canlandırmasını ve Horus'u koruyup iyileştirmesini sağlayan sihirli gücü ve kurnazlığıyla da biliniyordu. Büyü bilgisi sayesinde "bir milyon tanrıdan daha zeki" olduğu söylenirdi. Yeni Krallık hikâyesi "The Contendings of Horus and Set(Horus ve Set'in Tartışmaları)"in birkaç bölümünde, Isis bu yeteneklerini Set'i oğluyla olan çatışması sırasında alt etmek için kullanır. Bir keresinde, Set'e Osiris'in tacını gasp etmesine benzer bir miras anlaşmazlığına karıştığını söyleyen genç bir kadına dönüşür. Set bu durumu haksız bulduğunda, İsis kendisini haksız bulduğunu söyleyerek onunla alay eder. Daha sonraki metinlerde, Set ve takipçileriyle savaşmak ve onları yok etmek için dönüşüm güçlerini kullanır.
İsis hakkındaki pek çok hikaye, büyünün gerçekleştirmeyi amaçladığı hedefle ilgili efsanevi olayları tanımlayan büyülü metinlerin önsözü olan historiolae olarak görünür. Bir büyüde İsis, kendisinden yaşça büyük ve iri olan Ra'yı ısıran ve zehriyle onu hasta eden bir yılan yaratır. Ra'ya gerçek, gizli adını söylerse, Ra'yı iyileştirmeyi teklif eder - benzersiz bir güç taşıyan bir bilgi parçası. Çok fazla zorlamadan sonra Ra, adını Horus'a vererek kraliyet otoritesini güçlendirdiğini söyler. Hikaye, İsis'in sihir yeteneğinin diğer tanrılarınkinden neden üstün olduğunu açıklamak için bir başlangıç hikayesi olarak anlatılabilir, ancak Ra'yı bastırmak için sihir kullandığı için hikaye, adını öğrenmeden önce bile ona bu tür yeteneklere sahipmiş gibi davranıyor gibi görünüyor.
Isis'in edindiği rollerin çoğu ona gökyüzünde önemli bir konum kazandırdı. Piramit Metinlerindeki pasajlar, İsis'i, Sirius yıldızını temsil eden ve kocası Sah (Orion takımyıldızı) ve oğulları Sopdu ile ilişkisi, İsis'in Osiris ve Horus ile olan ilişkilerine paralel olan Sopdet ile yakından bağlantılıdır. Nil selinin başlamasından hemen önce Sirius'un sarmal yükselişi, Sopdet'e sel ve bunun sonucunda ortaya çıkan bitkilerin büyümesi ile yakın bir bağlantı verdi. Kısmen Sopdet ile olan ilişkisi nedeniyle Isis, bazen Osiris için döktüğü gözyaşlarıyla eşitlenen sel ile de bağlantılıydı.
Ptolemaios zamanlarında, Mısır metinlerinin "gökyüzündeki Nil" dediği yağmurla bağlantılıydı; Ra'nın gemisinin koruyucusu olarak güneşle; ve ay ile, muhtemelen Mısırlı bir bereket tanrıçası Bastet ile ortak bir bağlantı yoluyla Yunan ay tanrıçası Artemis ile bağlantılı olduğu için. Philae'ye yazılan ilahilerde, gökyüzü üzerindeki hakimiyeti Osiris'in Duat üzerindeki yönetimi ve Horus'un yeryüzündeki krallığı ile paralellik gösteren "Cennetin Hanımı" olarak adlandırılır.
Batlamyus zamanlarında İsis'in etki alanı tüm kozmosu kapsayabilirdi. Mısır'ı koruyan ve kralını onaylayan tanrı olarak tüm uluslar üzerinde gücü vardı ve yağmur yağdıran olarak doğal dünyayı canlandırdı. Başlangıçta onu gökyüzünün hükümdarı olarak adlandıran Philae ilahisi, otoritesini genişletmeye devam eder, bu nedenle doruk noktasında egemenliği gökyüzünü, dünyayı ve Duat'ı kapsar. Doğa üzerindeki gücünün insanları, kutsanmış ölüleri ve tanrıları beslediğini söylüyor.[66] Ptolemaic Mısır'dan gelen diğer Yunanca ilahiler ona "tüm tanrıların güzel özü" diyor. Mısır tarihi boyunca, büyük ve küçük birçok tanrı benzer büyük terimlerle tanımlandı. Amun, Yeni Krallık'ta en yaygın olarak bu şekilde tanımlanırken, Roma Mısır'ında bu terimler İsis'e uygulanma eğilimindeydi. Bu tür metinler, diğer tanrıların varlığını inkar etmezler, ancak onları yüce tanrının, bazen "summodeism" olarak adlandırılan bir teoloji türü olarak ele alırlar.
Geç, Ptolemaik ve Roma Dönemlerinde, birçok tapınak, yerel tanrılara birincil roller vermek için yaratılış hakkında uzun süredir devam eden fikirleri uyarlayan bir yaratılış efsanesi içeriyordu. Philae'de İsis, yaratıcı olarak, eski metinlerin dünyayı kendi zekasıyla tasarladığı ve şekillendirdiği söylenen tanrı Ptah'ın eserinden bahsetmesiyle aynı şekilde tanımlanır. Onun gibi İsis de kozmosu "kalbinin tasarladığı ve ellerinin yarattığı şeyle" oluşturdu.
Mısır tarihi boyunca diğer tanrılar gibi, İsis'in de bireysel kült merkezlerinde birçok biçimi vardı ve her kült merkezi onun karakterinin farklı yönlerini vurguladı. Yerel İsis kültleri, evrenselliğinden çok tanrılarının ayırt edici özelliklerine odaklanırken, İsis'e yönelik bazı Mısır ilahileri, Mısır ve Akdeniz'deki kült merkezlerindeki diğer tanrıçaları onun tezahürleri olarak ele alır. Dendera'daki tapınağındaki bir metinde "her nome'da, her kasabada, her nome'da oğlu Horus ile birlikte olan odur" diyor.
Dosya:Egypt.IsisHorus.01.png|İsis Dosya:Philae Temple Egypt Goddess Isis As Angel Mural Artwork 2004-10-11.jpg|İsis Dosya:Ägyptischer Maler um 1360 v. Chr. 001.jpg|İsis Dosya:Priestess of isis.jpg|Situla taşıyan İsis rahibesi Roma heykeli
Orijinal kaynak: isis. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page