Baron Antoine-Jean Gros (16 Mart 1771, Paris - 25 Haziran 1835, Sevr), Fransız ressamdı.
Gros, mükemmeliyetçi bir öğretici olan minyatür ressamı babası tarafından altı yaşındayken çizim konusunda eğitilmeye başladı. 1785'in sonuna doğru Gros, kendi isteğiyle Jacques-Louis David'in atölyesine katıldı. Bu atölyeye düzenli şekilde devam ederken bir yandan da Collège Mazarin'de verilen dersleri takip etti.
Fransız Devrimi'nin zor şartları sebebiyle 1791'de babasını kaybeden Gros, kendi kaynakları ile geçinmek zorunda kaldı. Kendini tamamıyla mesleğine verdi ve 1792'de grand prixyi kazanmak için başarısızlıkla sonuçlanan bir denemeye girişti. Yaklaşık olarak bu dönemde, École des Beaux Arts'ın önerisiyle, Ulusal Meclis üyelerinin portrelerinin çizilmesiyle görevlendirildi. Ancak 1793'te, devrimin kötü yönde gelişmekte oluşu sebebiyle, Fransa'yı terk ederek İtalya'ya gitti.
Ressam Cenova'da oldukça fazla sayıda minyatür üreterek hayatını kazanmaya başladı. Bir süreliğine Floransa'ya gitti. Cenova'ya döndükten sonra Joséphine de Beauharnais ile tanıştı ve arkadaş oldu. Onunla birlikte Milano'ya gitti ve burada, Joséphine'in eşi Napolyon Bonapart tarafından da iyi karşılandı.
15 Kasım 1796 günü Gros, Arcola Muharebesi'ne orduyla birlikte katıldı ve Bonapart'ın Fransa bayrağını buradaki köprüye dikişine şahit oldu. Bu olaydan çok etkilendi ve mesleğinin asıl amacının bu tür sahenleri resimlemek olduğuna karar verdi. Bonapart'ın verdiği inspecteur aux revues görevi sayesinde orduyla birlikte muharebelerde yer aldı. Ayrıca Bonapart Gros'u 1797'de, Louvre'u zenginleştirecek savaş ganimetlerinin seçilmesi için kurulan komisyona önerdi.
Gros 1799'da, kuşatılmış olan Cenova'dan kaçtı ve Paris'e gitti. 1801'de Capucinlere katıldı. 1802'de, Nazareth Savaşı'na ilişkin bir eskizi (şimdi Musée de Nantes'tadır) Fransız konsüllerinin verdiği ödüle layık görüldü. Ancak tablo, söylentiye göre Napolyon'un Jean-Andoche Junot'yu kıskanması sebebiyle, hiçbir zaman tamamlanmadı. Napolyon bu durumu Gros'a, kendisinin Yafa'daki veba hastanelerini ziyaret edişini anlatan bir tablo sipariş ederek telafi etti. Louvre'da bulunan Bonapart Yafa'da Veba Kurbanlarını Ziyaret Ederken isimli bu tabloyu Aboukir Savaşı (1806 - Versay) ve Eylau Savaşı (1808 - Louvre) tabloları izledi.1 Bu üç resmin konuları - sevilen liderin vebalıları çekinmeden ziyaret edişi, muhteşem zafer anını hiçe sayışı ve zor kazanılmış bir muharebenin acı sonuçları sebebiyle üzüntü duyuşu - Gros'a asıl şöhretini kazandırdı.2
Bu tür askeri konular Fransız toplumunun günlük hayatında yer bulduğu sürece Gros da bunlardan yeni ve enerjik tablolar yaratmak üzere ilham aldı ve bu durum, ressamın betimlediği olayların içinde yer almasını sağladı. Ancak ordu ve general toplumdan ayrı düşmeye başlayınca Gros, sadece kişisel hırsları konu eden tablolar çizmek zorunda kaldı. Zamanla dehasını gösterememeye başlayan ressamın sanatsal kusurları ortaya çıkmaya başladı.3 Klasist bir çevrede eğitim almış olan ressam, bu ekolün kuralları tarafından engelleniyordu. Doğal görünümlü figürleri, kullandığı renklerdeki pitoresk etki ve ton bile klasizmin kurallarını zorluyordu.
Gros, Bonapart Yafa'da Veba Kurbanlarını Ziyaret Ederken isimli tablosunu ilk kez 1804'teki Paris Salonu'nda sergiledi. Bu resimle birlikte Gros başarılı bir ressam olarak değerlendirilmeye başladı. Resimde Napolyon'un bugün İsrail ve Suriye topraklarında yer alan Yafa'da kendi askerlerini ziyaret edişi betimleniyordu. Napolyın Mısır'ı fethetmek için bir savaşa girişmiş ancak başarısız olmuştu. Bu sırada adamları da veba salgınına yakalanmıştı. Napolyon'un bu hastaları neden ziyaret ettiğine ilişkin iki farklı fikir öne sürülüyordu; ya onları Yafa'da ölüme terk edip etmeme kararını vermeye çalışıyordu, ya da adamlarına moral aşılamaya gelmişti. Tablo, egzotik dekoru ve güncel bir olayı betimlemesiyle dönemdaşlarından ayrılıyordu.
1810 tarihli Madrid'in Ele Geçirilişi ve Napolyon Piramitlerde (Versay) isimli tabloları, ressamın düşüşe geçtiğini gösteriyordu. 1812 tarihli I. François ve V. Charles (Louvre) portreleri nispeten başarılıydı. Ancak Gros'un son dönem çalışmaları arasında, gençliğindeki yaşama gücüne ve yeteneğe yaklaşabilen tek eseri, St. Genevieve'in kubbesinde 1811 ile 1824 yılları arasında gerçekleştirdiği dekorasyondu. XVIII. Louis'nin Ayrılışı (Versay) ve Madame d'Angoulême'nin Gemiye Binişi (Bordo), Louvre'daki Mısır Odası'nın tavan resimleri ve 1835'te sergilenen Herkül ve Diomedes isimli resmi, yaşlı ustası David'e sürekli danışmakta olan Gros'un, bir zamanlar oldukça parlak durumdaki şöhretine yükselmekte olan romantizm akımının verdiği zararı durdurma çabalarıydı.
Gros hayatının son döneminde "başarısız olduğunun bilinci ve eleştiriler sebebiyle çileden çıkmıştı".4 25 Haziran 1835'te boğulmuş cesedi Sevr yakınlarında Sen Nehri'nin kıyısında bulundu. Şapkasından çıkan notta şunlar yazılıydı: Hayattan bıkmış ve onu katlanılır kılan son güzellikler tarafından da terk edilmiş olan adam, bunu sona erdirmeye karar verdi.
Gros'un oldukça fazla öğrencisi vardı ve David Paris'i trerk ettiğinde öğrencilerini Gros'a devredince bu sayı daha da arttı. Ressam 1808'deki Paris Salonu'nda Eylau Savaşı isimli tablosunu sergiledikten sonra Napolyon imparatorluğunun baron unvanını kazandı.5 Bourbon Restorasyonu sırasında Enstitü üyeliğine getirildi, École des Beaux Arts'ta profesör oldu ve Saint Michel Nişanı alarak şövalye ilan edildi.
Orijinal kaynak: antoine-jean gros. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page
