terken ne demek?

Terken

Terken, Osmanlı Devleti'nde toprak mülkiyetinin bir türünü ifade ederdi. Bu sistemde, devlet arazisi olan miri arazi, hizmetleri karşılığında kişilere veya kurumlara tahsis edilirdi. Terken sahipleri, bu toprakları işletebilir, ürünlerinden faydalanabilirlerdi ancak toprağın mülkiyeti devlete aitti.

Terken Sisteminin Özellikleri:

• Mülkiyetin Devlete Ait Olması: En temel özellik, toprağın mülkiyetinin nihai olarak devlete ait olmasıdır. Terken sahipleri sadece kullanım hakkına sahipti.
• Hizmet Karşılığı Tahsis: Terken arazileri genellikle devlet görevlilerine, askerlere veya vakıflara hizmetleri karşılığında verilirdi.
• Vergilendirme: Terken arazileri üzerinden devlete belirli vergiler ödenirdi. Bu vergiler genellikle ayni (ürün olarak) veya nakdi (para olarak) olabilirdi.
• Devredilebilirlik: Terken arazilerinin kullanım hakkı genellikle miras yoluyla devredilebilirdi ancak bu devir de belirli şartlara ve devletin onayına tabiydi.
• Çiftçilik ve Üretim: Terken arazileri genellikle tarımsal üretim için kullanılırdı. Bu sistem, Osmanlı ekonomisinde tarımın önemli bir rol oynamasına katkıda bulunmuştur.

Terken İle İlgili Kavramlar:

• Miri Arazi: Terken'in dayanağı olan devlet arazisi kavramı.
• Vakıf: Terken arazisi tahsis edilebilen kurumlardan biri.
• Vergi: Terken arazileri üzerinden alınan vergiler.