Prens Mihail İllarionoviç Golenişev-Kutuzov (Rusça: князь Михаи́л Илларио́нович Голени́щев-Куту́зов) (d. 16 Eylül 1745- ö 28 Nisan 1813), Rusya Ordusu’nun başkumandanıydı. 1812 yılındaki Napolyon'un Rusya Seferi'nde, Fransızları geri püskürten Rus mareşalidir.1
Mikhail Kutuzov, 16 Eylül 1745'te Sankt-Peterburg'da doğdu. Babası, Korgeneral Illarion Matveevich Kutuzov, Mühendisler Birliği'nde 30 yıl görev yapmış, aleyhine bir eylem görmüştü. Türkler ve Büyük Petro altında görev yaptı. Mihail Kutuzov'un annesi, Beklemişev'in soylu ailesinden geldi. Babasının seçkin hizmeti ve annesinin yüksek doğumu göz önüne alındığında, Kutuzov imparatorluk Romanov ailesiyle erken yaşlardan beri temas kurdu.
Kutuzov, 1757 yılında 12 yaşındayken seçkin bir askeri mühendislik okulu'na özel bir öğrenci olarak girdi. Akranları ve öğretmenleri arasında hızla popüler oldu, son derece zeki olduğunu kanıtladı ve okulunun sayısız at yarışında cesaret gösterdi. Kutuzov orada askeri ve sivil konular okudu, akıcı bir şekilde Fransızca, Almanca ve İngilizce konuşmayı öğrendi ve daha sonra Lehçe, İsveççe ve Türkçe okudu; dil becerileri kariyeri boyunca ona iyi hizmet etti. Ekim 1759'da onbaşı oldu. 1760'ta okulda matematik öğretmeni oldu.
1762'de, o zamanlar bir kaptan olan Kutuzov, Albay Alexander Suvorov tarafından komuta edilen Astrakhan Piyade Alayı'nın bir parçası oldu. Kutuzov, Suvorov'dan savaşta nasıl iyi bir komutan olunacağını öğrendi. Suvorov, etkili bir düzenin basit, doğrudan ve öz olması gerektiğine ve bir komutanın askerlerinin sağlığı ve eğitimi ile derinden ilgilenmesi gerektiğine inanıyordu. Kutuzov ayrıca Suvorov'un bir komutanın birliklerini önden (arkadan değil) önden yöneterek birliklerin izleyeceği bir cesaret örneği sunması gerektiğine olan inancını benimsedi. Suvorov ayrıca Kutuzov'a emri altındakilerle yakın ilişkiler geliştirmenin önemini öğretti. Kutuzov, bu tavsiyeyi kariyerinin yararına uyguladı. Bu tavsiye, Kutuzov'un 1812'de Başkomutan olarak atanmasına katkıda bulundu.
1762'nin sonlarında Kutuzov, Reval askeri valisine, Holstein-Beck Prensi 'nin askeri valisi oldu. yetenekli bir politikacı olduğunu gösterdi. 1768'de Kutuzov, Polonya szlachta - Polonya asil sınıfı - Rus etkisine karşı ayaklandı sonra Polonya'da savaştı. Bu çatışmada Kutuzov, birkaç güçlü savunma pozisyonu ele geçirerek savaş alanındaki becerisini kanıtladı.
Ekim 1768'de Osmanlı İmparatorluğu Rus İmparatoriçesi'ne Büyük Catherine savaş ilan etti. İki yıl sonra, şimdi bir binbaşı olan Kutuzov, Türklere karşı savaşmak için güneydeki ünlü olacak Kont Pyotr Rumyantsev ordusuna katıldı. Kutuzov bu kampanyada yiğitçe görev yapmasına rağmen, Rumyantsev'e Kutuzov'un Rumyantsev ile arkasından alay ettiğini bildirdiği için herhangi bir madalya almadı. Rumyantsev, Yarbay Kutuzov'u Prens Vasily Dolgorukov-Krymsky 'nin Rus İkinci Ordusu'na Kırım' da Türkler ve Tatarlar 'a transfer ettirdi. Bu sefer sırasında Kutuzov ölümcül Kazak hafif süvari 'nin nasıl kullanılacağını öğrendi, 1812'de Rusya'nın Napolyon'un işgalci ordularına karşı savunmasında yararlı olacak bir başka yetenek. 1774'te ona fırtına yapması emredildi. Kırım yarımadasının güney kıyısındaki iyi korunan Alushta kasabası. Askerlerinin ilerlemesi sekteye uğradığında, Kutuzov düşmüş alay standardını yakaladı ve saldırıyı yönetti. İleriye doğru ilerlerken sol şakaktan vuruldu - o sırada neredeyse kesin olarak ölümcül bir yara. Mermi başının içinden geçti ve sağ gözünün yanından çıktı. Bununla birlikte, Kutuzov, keskin ağrılar ve baş dönmesi sık sık üstesinden gelse de, yavaşça iyileşti ve sağ gözü kalıcı olarak bükülmüş kaldı. O yıl yarası nedeniyle ordudan ayrıldı.
Kutuzov'un acısı azalmadı ve bu yüzden daha iyi tıbbi bakım için Batı Avrupa'ya gitmeye karar verdi. 1774'te Berlin'e geldi ve burada Kutuzov'a büyük ilgi gösteren Prusya Kralı Büyük Friedrich ile çok zaman geçirdi. Taktikleri, silahları ve kıyafetleri tartışmak için uzun zaman harcadılar. Kutuzov daha sonra daha fazla tedavi için Leyden, Hollanda ve İngiltere'nin Londra'sına gitti. Londra'da Kutuzov ilk olarak Amerikan Devrim Savaşı nı öğrendi. Daha sonra Amerikan generalinin George Washington İngilizlere karşı yıpratma kampanyasının evrimini inceleyecekti. Amerikan deneyimi, Rumyantsev'in Kutuzov'a öğrettiği dersi pekiştirdi; bir savaşı kazanmak için savaşları kazanmaya gerek yoktur.
Kutuzov, 1776'da Rus Ordusu'na döndü ve sonraki altı yıl boyunca Kırım'da Suvorov'un altında görev yaptı. Sıradan bir askerin doğal zekasını ve daha etkili bir ordu için yapılan inisiyatifini kullanmasına izin vermeyi öğrendi. Suvorov, savaş alanında sürekli değişen durumdan yararlanmak için ona hareketliliği nasıl kullanacağını da öğretti. 1782'de Kutuzov, Suvorov'un Kutuzov'un zeki ve zeki lider potansiyelini kabul etmesi ile tuğgeneralliğe terfi etti. Nitekim Suvorov, Kutuzov'a amacını gerçekleştirmesi için ne yapılması gerektiğini söylemek zorunda bile kalmayacağını yazdı. 1787'de Kutuzov, sol tapınakta, hemen hemen aynı yerde, yine aynı yerde yaralandı ve yine doktorlar hayatından korktu. Ancak Kutuzov, sağ gözü öncekinden daha fazla burkulmasına ve baş ağrısının daha da kötü olmasına rağmen iyileşti.
1784'te, Kırım 1787'de genel vali tümgeneral oldu; ve öğrencisi olduğu Suvorov yönetiminde, Ochakov, Odessa, Bender ve İzmail ve Rymnik (1789) ve Mashin savaşlarında (Temmuz 1791). Korgeneral oldu (Mart 1791) ve art arda Finlandiya'daki Rus kuvvetlerinin komutanı olan İstanbul 'da büyükelçi pozisyonlarını işgal etti, Harbiyelilerin komutanı Saint Petersburg'da, Berlin'de büyükelçi ve Saint Petersburg genel valisi (1801-1802).
Kutuzov, Çar I. Pavel'in () favorisiydi ve çarın öldürülmesinden sonra geçici olarak yeni hükümdar I. Aleksandr gözünden düşmüştü ama sadık kaldı.
Kutuzov 1805 yılında, Viyana önlerine gelen Napolyon'a karşı savaştı. 1806-1812 yılları arasında, Litvanya ve Kiev yöneticiliği yaptı. Sonra, 1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı'nda savaştı. Ama 1812 yılında Fransızların Rusya'ya girmesinden dolayı, Bükreş Antlaşması'nı imzalamak zorunda kaldı. Bu bir başarı olarak görüldü; ve Kutuzov'a Knyaz (Türkçesi: Prens veya Dük) rütbesi verildi. Sonra da, ülkenin savunması için ülkesine döndü.2
1812 yılındaki genelkurmay başkanı Micheal Andreas Braclay de Tolly, ordunun geri çekilmesi kararını aldı. Geri dönen Kutuzov, 17 Ağustos'ta genelkurmay başkanlığına atandı; ve prens Pyotr Bagration onun emri altına girdi. 7 Eylül'de Borodino yakınlarında Fransız orduları savaştı. Savaş, dünyanın en kanlı savaşlarından biri oldu. Fransız ordusunun üçte biri, Rus ordusunun yarısına yakını ya yok oldu ya da yaralı kaldı. Savaştan sonra bir konferans toplandı; ve Kutuzov'da önceki genelkurmay başkanı gibi geri çekilme kararı aldı. Amacı, orduyu olabildiğince kurtarabilmekti.
Borodino Savaşı kaybedildikten sonra, Napolyon Moskova'ya girdi. Şehir halkının neredeyse tamamı şehri boşalttı. Ekim'i bekleyen Kutuzov, ekime kadar ordusunu güçlendirdi. Sonra 24 Ekim'de Fransızlara saldırdı (Maloyaroslavets Savaşı). Kutuzov ağır kayıplar verdirtmesine rağmen, geri çekildi. Kaluga yoluna çekildi. Napolyon da buradan kuzeye (yani Smolensk'e) yöneldi. Kutuzov'un bu hareketi ilk başta çok tepki aldı. Ama Fransız ordusunun kalan küçük bir birlikle (690 binden 93 bine düştü) geri çekilmesiyle, böyle bir hareketin doğruluğu anlaşıldı.3
Napolyon 1812'de Rusya'yı işgal ettiğinde, Michael Andreas Barclay de Tolly (o zamanki Savaş Bakanı), ordusu 2: 1'den daha fazla sayılırken, kavurulmuş toprak ilkesini izlemeyi ve risk almaktansa geri çekilmeyi seçti. büyük savaş. Stratejisi, generallerin ve askerlerin çoğu arasında kin uyandırdı. Smolensk Muharebesi 'nden sonra İskender yeni bir general seçmek zorunda kaldığı için, tek bir seçenek vardı: Kutuzov. Askerler arasında popülerdi çünkü kendisi Rus (o sırada Rus birliklerine komuta eden generallerin çoğu yabancı idi), cesurdu, savaşta kendini kanıtlamıştı, Rus Ortodoks Kilisesi 'ne şiddetle inanıyordu ve o birliklerin iyiliğine dikkat etti. Soylular ve din adamları da Kutuzov'u çok önemsiyorlardı. Bu nedenle, Kutuzov 17.'de başkomutan olarak atandığında ve 29 Ağustos 1812'de orduya katıldığında, Ruslar onun atanmasını destekledi. Sadece Kutuzov'un fiziği tarafından itilen ve onu Austerlitz'deki yenilgiden mantıksız bir şekilde sorumlu tutan İskender, Kutuzov'un görevini kutlamadı.
Bir hafta içinde Kutuzov, Moskova'ya yaklaşımlar konusunda büyük bir mücadele vermeye karar verdi. Birlikleri daha doğuda çekerek yaklaşan savaş için konuşlandırdı. 7 Eylül 1812'de Borodino yakınlarında iki büyük ordu çarpıştı. yaklaşık çeyrek milyon asker, oran yaklaşık 1,1 Fransız: 1 Rus askeri. Savaşın sonucu Napolyon için bir tür Pyrrhic zafer oldu ve Fransız ordusunun yaklaşık üçte biri öldürüldü veya yaralandı. Rus kayıpları yaklaşık% 50 daha yüksek olmasına rağmen, Rus ordusu yok edilmemişti. Fili köyündeki bir konseyi sonrasında Kutuzov, Rus ordusunu güçlendirmek ve orada [[Zayiat savaşını] beklemek için Moskova'nın zengin güneyine çekildi. Napolyon'a karşı | Napolyon'un geri çekilmesi]].4
Bu, nüfusu tahliye edilen Moskova'yı kaybetme pahasına geldi. Napolyon sonunda Moskova'yı terk ettiğinde Kutuzov, Maloyaroslavets Savaşı, 1: 1 oranında, Napolyon'un Kaluga üzerinden Rusya'nın daha zengin, bozulmamış güney bölgelerine giden yolunu kesti. Napolyon kesin bir savaştan kaçınmaya karar verdi ve Mozhaisk üzerinden Smolensk 'e yürüdü, çünkü ilerlemesinin yıkıcı rotası buydu. Eski general Napolyon'a daha güney yollarında "eşlik etti" ancak Vyazma Savaşı, Krasnoi Muharebesi, 1 Fransız askerini 1.4 Rus'a oranı ve [[Muharebesi] sırasında ona saldırdı. Berezina]], oran 1: 1,75. Buna paralel olarak Kazak çeteleri ve köylüler, geri çekilmeleri boyunca izole edilmiş Fransız birimlerine saldırdı. Kutusov'un yıpratma savaşı stratejisi, 14 Aralık'ta Fransız ana ordusunun geri kalanının Rusya'yı terk etmesiyle sonuçlandı. Geriye kalan tek birlikler, kuşatma kuvvetleri (43.000 Schwarzenberg, 23.000 Macdonald), yaklaşık 1.000 Muhafız ve yaklaşık 40.000 başıboştu. Rusya'ya giren 612.000'den (takviyeler dahil) kalanların tamamı 110.000'den fazla değildi.
Alexander, Kutuzov'a Borodino Savaşı'ndaki rolü nedeniyle 31 Ağustos 1812'de genel mareşal rütbesini verdi. Daha sonra 6 Aralık 1812'de Kutuzov'a [zafer unvanı Serene Majesteleri Knyaz Golenischev-Kutuzov-Smolensky (Светлейший князь Голенищев-Кутузов-Смоленский) ile ödüllendirildi. Krasnoi Muharebesi Kasım 1812'de Smolensk.
Kutuzov, savaştan döndükten sonra, 1813'ün ilkbaharında hastalanarak, 28 Nisan'da öldü.
Orijinal kaynak: mihail kutuzov. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
John Hemsley, Soviet troop control—the role of command technology in the Soviet military system, Brassey's Publishers, 1982, p. 183 ↩
Christopher Duffy, Borodino and the War of 1812, Scribner, p. 165 ↩
С. П. Карпачёв Путеводитель по масонским тайнам. 174 стр. — М.: Центр гуманитарного образования (ЦГО), 2003. . ↩
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page