izlenimcilik ne demek?

İzlenimcilik, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa'da ortaya çıkan ve kısa sürede tüm dünyaya yayılan bir sanat akımıdır. Temelinde, sanatçıların nesneleri oldukları gibi değil, belirli bir anda ışığın etkisiyle nasıl göründüklerini aktarma çabası yatar. İzlenimciler, dış dünyanın anlık ve subjektif algısını yansıtmaya odaklanmışlardır.

Temel Özellikleri:

Işık ve Renk: İzlenimcilik akımının en belirgin özelliği, ışığın ve rengin önemidir. Sanatçılar, nesnelerin kalıcı özelliklerinden ziyade, günün farklı saatlerinde ve farklı hava koşullarında ışığın nesneler üzerindeki etkilerini yakalamaya çalışmışlardır. Işık ve renk etkileşimleri, eserlerin ana temasını oluşturur.
Anlık İzlenim: İzlenimciler, bir sahnenin veya nesnenin anlık izlenimini tuvale aktarmayı hedeflerler. Bu nedenle, detaylardan kaçınarak, genel bir atmosfer yaratmaya odaklanırlar. Anlık%20izlenim, izlenimciliğin temel kavramlarından biridir.
Açık Hava Resimleri: İzlenimcilik, sanatçıları atölyelerden çıkarıp açık havaya yöneltmiştir. Sanatçılar, doğal ışık altında çalışarak, ışığın ve rengin gerçek etkilerini gözlemleme fırsatı bulmuşlardır. Açık%20hava%20resimleri, izlenimcilik için karakteristik bir özelliktir.
Fırça Darbeleri: İzlenimci ressamlar, genellikle kısa, kesik ve belirgin fırça darbeleri kullanmışlardır. Bu teknik, renklerin tuval üzerinde karışmasını sağlayarak, ışığın titreşimini ve hareketini yansıtmaya yardımcı olur. Fırça%20darbeleri, izlenimci resmin ayırt edici bir özelliğidir.
Konu Seçimi: İzlenimciler, günlük yaşamdan sahneleri, manzaraları, portreleri ve natürmortları sıklıkla işlemişlerdir. Özellikle, şehir hayatı, eğlence yerleri ve kırsal alanlar popüler konular arasındaydı. Konu%20seçimi, izlenimci sanatçıların ilgi alanlarını yansıtır.