emprizim ne demek?

Emprizim, felsefede bilginin kaynağının deneyim olduğunu savunan görüştür. Empiristler, doğuştan gelen fikirlerin varlığını reddeder ve tüm bilginin duyular aracılığıyla edinildiğini iddia ederler. Bu akım, rasyonalizmin (akılcılık) karşıtı olarak da değerlendirilebilir.

Emprizmin temel prensipleri şunlardır:

Deneyimin Önemi: Bilgiye ulaşmanın tek yolu deneyimdir. Zihin doğuştan boş bir levha gibidir (tabula rasa) ve deneyimlerle dolar.
Duyuların Rolü: Duyular (görme, duyma, dokunma, tatma, koklama) dış dünyadan bilgi toplamanın temel araçlarıdır.
Gözlem ve Deney: Bilimsel bilginin elde edilmesinde gözlem ve deney en önemli yöntemlerdir.
Tümevarım: Özel durumlardan genel sonuçlar çıkarma (tümevarım) yöntemi kullanılır.

Emprizmin Tarihsel Gelişimi:

Emprizm, Antik Yunan'da Aristoteles ile temelleri atılan bir düşünce akımıdır. Ancak, modern anlamda emprizm 17. ve 18. yüzyıllarda John Locke, George Berkeley ve David Hume gibi İngiliz filozoflar tarafından geliştirilmiştir. Bu filozoflar, bilginin kaynağını, sınırlarını ve kesinliğini sorgulamışlardır.

Emprizmin Etkileri:

Emprizm, bilimsel devrim üzerinde büyük bir etkiye sahip olmuştur. Bilim insanları, teorilerini deneylerle test etmeye ve gözlemlere dayandırmaya teşvik etmiştir. Ayrıca, modern psikoloji ve eğitim alanlarında da önemli etkileri olmuştur.

Emprizm ile ilgili bazı önemli kavramlar: