terimizm ne demek?

Terimizm, 1839-1840 yıllarında Tanzimat Dönemi'nde ortaya çıkmış ve o dönemdeki düşünce akımlarından biridir. Terim, "seyrek"- "kurallı olmayan" anlamına gelirken, terimci, hülasa ve keyfiyete dayalı anlamına gelir.

Terimizm, Batılılaşma sürecinde Osmanlı İmparatorluğu'nda yaşanan dönüşümün bir parçası olarak ortaya çıkan bir fikir akımıdır. Osmanlı toplumunda o dönemde beliren yeni fikirlerle birlikte edebiyat alanında da değişimler yaşanmıştır. Tanzimat Edebiyatı'nın bir alt kategorisi olan Terimizm, bu dönemdeki sanat ve edebiyat anlayışının temel noktalarından biridir.

Terimizm, geleneksel şiirin kurallarını reddeder ve daha önce kullanılmamış, sıradışı ve sıra dışı ifadeler arar. Terimciler, geleneğe uygun olmayan üslup, kelime ve imgeler kullanarak, yenilikçi bir şekilde şiirler yazarlar. Bu akımın başlıca temsilcisi olan Namık Kemal ve Ziya Paşa gibi yazarlar, tarihi, halkı ve devleti ele alırken, daha önceki nazım birimlerine uymayan bir dil kullanırlar.

Terimizm, sadece edebiyat alanında değil, aynı zamanda tarih, felsefe, sosyoloji gibi diğer disiplinlerde de etkili olmuştur. Bu dönemdeki aydınlar, Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünü ve geri kalmışlığını batı ülkeleriyle karşılaştırarak eleştirirler.

Terimizm akımının etkisi Tanzimat Dönemi'nden sonra da devam etmiş, Cumhuriyet döneminde de etkili olmuştur. Türk şiirinin modernizasyon sürecinde de belirgin olan terimci anlayış, çağdaş Türk şiirinin şekillenmesinde önemli bir rol oynamıştır.