Sezaropapizm terimi, Orta Çağ Avrupa'sında papalık ve imparatorluk otoritelerinin birleşmesini ifade eder. Kelimenin kökeni, Roma İmparatoru Jül Sezar'ın adından gelir. Sezaropapizm, Roma'da imparatorun hem dini, hem de siyasi otoriteye sahip olduğu bir sistem olan antik Roma imparatorluk geleneğine dayanır.
Sezaropapizm, Hristiyanlık dininin Roma İmparatorluğu tarafından kabul edildiği 4. yüzyıldan sonra ortaya çıktı. Bu dönemde Roma İmparatorluğu sınırlarının genişliği, Hristiyanlık dininin de yayılmasına yol açtı. İmparatorlar, hem dini hem dünya işlerinde en üst otorite olmak istediler ve piskoposlara dini liderliklerinde imparator tarafından atanma yetkisi verildi.
Sezaropapizm'in en önemli örneği Roma'da yaşanan Bizans İmparatorluğu'dur. İmparatorlar, hem siyasi hem de dini liderlik rolüne sahipti. Papalar, imparatorlar tarafından atanmakta ve hükümetin bir parçası olarak işlev görmekteydi. Bu durum, bazen papa ve imparator arasında çıkan anlaşmazlıklara yol açmıştır.
Bu dönemde papaların imparatorların isteklerine uyması ve onlara bağımlı olması, papalık otoritesini zayıflatabilirken, imparatorlar da kilise ile ilişkilerini kullanarak gücünü pekiştirebilirdi. Ancak ilerleyen dönemlerde papalar, bağımsızlık ve otoritelerini arttırma çabalarıyla başarılı olmuşlardır.
Sezaropapizm, Hristiyanlık tarihinde temel bir ayrışma haline gelmiştir. Bu dönemde papalar ve imparatorlar arasındaki güç mücadelesi, kilise ve devletin ayrılmasının önünü açan Reform hareketinin temel itici gücü olmuştur.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page