osi modeli ne demek?

OSI Modeli (Açık Sistemler Arası Bağlantı Modeli)

OSI (Open Systems Interconnection) modeli, farklı iletişim sistemlerinin birbirleriyle nasıl iletişim kurduğunu açıklayan kavramsal bir çerçevedir. Uluslararası Standardizasyon Örgütü (ISO) tarafından geliştirilmiştir ve ağ iletişimini yedi farklı katmana ayırır. Her katman, belirli bir işlevi yerine getirir ve bir üst katmana hizmet sunar. Bu katmanlı yapı, ağ iletişiminin daha iyi anlaşılmasını, sorunların giderilmesini ve farklı sistemlerin birlikte çalışabilirliğini kolaylaştırır.

OSI Modelinin Katmanları

OSI modeli, aşağıdaki yedi katmandan oluşur:

Fiziksel Katman (Physical Layer): Verinin fiziksel olarak nasıl iletileceğini tanımlar. Kablolar, voltaj seviyeleri, veri hızları gibi konular bu katmanda ele alınır. Fiziksel katman, bitlerin iletimini sağlar.
Veri Bağlantı Katmanı (Data Link Layer): Fiziksel katmandan gelen ham veriyi çerçevelere böler ve hatasız iletimini sağlar. MAC adresi ve LLC (Logical Link Control) alt katmanları bulunur.
Ağ Katmanı (Network Layer): Verinin bir ağdan diğerine nasıl yönlendirileceğini belirler. IP adresleri ve yönlendirme protokolleri bu katmanda kullanılır.
Taşıma Katmanı (Transport Layer): Verinin güvenilir ve sıralı bir şekilde iletilmesini sağlar. TCP (Transmission Control Protocol) ve UDP (User Datagram Protocol) gibi protokoller bu katmanda çalışır.
Oturum Katmanı (Session Layer): Uygulamalar arasındaki oturumları yönetir ve senkronizasyonu sağlar. Oturum açma ve oturum kapama gibi işlemler bu katmanda gerçekleşir.
Sunum Katmanı (Presentation Layer): Verinin farklı sistemler arasında anlaşılabilir bir formata dönüştürülmesini sağlar. Veri şifreleme ve veri sıkıştırma gibi işlemler bu katmanda yapılır.
Uygulama Katmanı (Application Layer): Son kullanıcının etkileşimde bulunduğu katmandır. HTTP (Hypertext Transfer Protocol), FTP (File Transfer Protocol), SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) gibi protokoller bu katmanda çalışır.

OSI Modelinin Faydaları

Standartlaştırma: Farklı üreticilerin ürünlerinin birlikte çalışabilmesini sağlar.
Sorun Giderme: Ağ sorunlarının hangi katmanda oluştuğunu belirlemeyi kolaylaştırır.
Modülerlik: Her katman bağımsız olarak geliştirilebilir ve güncellenebilir.
Öğrenme Kolaylığı: Ağ iletişimini daha anlaşılır hale getirir.