nefis ne demek?

Nefis, İslam tasavvufunda insanın temel özelliklerinden biri olarak kabul edilir ve genellikle kişinin ego'su, benliği veya içsel arzuları olarak tanımlanır. Nefis, insanın maddi dünyaya ve şehvetlere olan eğilimini temsil eder ve terbiye edilmesi gereken bir unsurdur.

Nefsin temel işlevi, insanın hayatta kalmasını ve ihtiyaçlarını karşılamasını sağlamaktır. Ancak, kontrolsüz bir nefis, insanı kibir, hırs, öfke ve şehvet gibi olumsuz özelliklere sürükleyebilir.

Tasavvufta nefis, yedi farklı mertebede incelenir:

1. Nefs-i Emmare: Kötülüğü emreden nefis.
2. Nefs-i Levvame: Kendini kınayan nefis.
3. Nefs-i Mülhime: İlham alan nefis.
4. Nefs-i Mutmainne: Huzura ermiş nefis.
5. Nefs-i Radiye: Allah'tan razı olan nefis.
6. Nefs-i Mardiyye: Allah'ın kendisinden razı olduğu nefis.
7. Nefs-i Kamile: Olgunlaşmış, mükemmel nefis.

Bu mertebelerde yükselmek, nefis terbiyesi ile mümkündür. Nefis terbiyesi, zikir, dua, oruç, ibadet ve tefekkür gibi manevi uygulamalarla gerçekleştirilir. Amaç, nefsi kontrol altına alarak, kişinin ruhsal gelişimini sağlamak ve Allah'a yakınlaşmaktır.