Bihediye, 13. yüzyıldan itibaren Türk edebiyatında popüler olan bir nazım şeklidir. Daha çok gazel ve kaside türlerinde kullanılan bihediye, tek bir beyitten oluşur.
Bihediyeler, genellikle bir mısra ile başlar ve en az bir veya daha fazla beyit ile son bulur. Bu beyitlere dahlimât veya klamlar denir. Bu türde yazılan şiirlerde bir bayramı, mevsimi, olayı veya kişiyi övmek ve kutlamak amaçlanır.
Bihediyeler, kaside ve gazeldeki beyit yapısına benzerlik gösterir. Genellikle beyitlerde kafiye ve redifler kullanılır. Ayrıca bihediyelerde deahire, beştenuk, musammat ve müseddes gibi nazım birimleri kullanılabilir.
Bihediye, Osmanlı Devleti'nin yükselme döneminden itibaren şiirlerin sonunda yer alır ve şairin kendisini imzalamak için kullanılırdı. Divan edebiyatında çokça kullanılan bihediye, Tanzimat döneminden itibaren yerini modern şiire bırakmıştır. Ancak hâlâ geleneksel Türk şiirinde yerini korumaktadır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page